Thursday, September 1, 2011

အမိေၿမသို႔အၿပန္ (အပိုင္း၂)


တူေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲမ်ားေပ်ာ္ရႊင္စြာ

ခဏေလးပါဘဲ…. အဲဒီခဏေလးဟာ အသက္ရႈရပ္တန္႔သြားမတတ္ေအာင္ ကိုထိတ္လန္႔ရပါတယ္… သမီးေလးရဲ႕လက္ကိုကိုင္အားေပးစကားေတြၾကိဳးစားေၿပာေနေပမဲ႕ ကိုယ္တိုင္က ရင္ထဲမွာစိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနမိတာ… ဒို႔သားအမိေတြရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔မ်ားလားလို႔ေတြးရင္းေပါ႔…. စိတ္ကိုၾကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ရင္း သမီးေလးကို အရမ္းမေၾကာက္သြားေအာင္ မွတ္မိသေလာက္ၾကိဳးစားရွင္းၿပရတယ္… ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေအာ္တိုထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရတဲ႔စနစ္ေတြအလုပ္မလုပ္ေတာ႔ရင္ေတာင္ Manural နဲ႔ထိန္းၿပီးေမာင္းလို႔ရတယ္… အခုေမာင္းေနတဲ႔ေလယာဥ္မႈးဟာ ကြ်မ္းက်င္အဆင္႔ရွိသူမို႔ ၿပည္ပႏိုင္ငံသြားတဲ႔ေလယာဥ္ကိုေမာင္းေနတာ… သူကသိပ္ေတာ္ပါတယ္…မစိုးရိမ္ပါနဲ႔လို႔… ၿပီးေတာ႔ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ ဘုရားသီခ်င္းေတြဆိုညည္းၿပီး သားအမိႏွစ္ေယာက္ဆုေတာင္းၾကတယ္…
အဲလိုမ်ိုးေအာက္ကိုထိုးက်သြားလိုက္ လူးကာလြန္႔ကာၿပန္တက္လိုက္နဲ႔ သံုးေခါက္ေလာက္ၿဖစ္အၿပီးမွာ ေလယာဥ္ကအေပၚဘက္ကမေမာင္းေတာ႔ဘဲ အနိမ္႔ကေမာင္းတယ္လို႔ထင္ပါတယ္… ေအာက္ကိုလွမ္းၿမင္ေနရလို႔ေလ… အနိမ္႔ကေမာင္းေတာ႔လဲတိမ္ထုနဲ႔လြတ္ေပမဲ႔ ဘြားခနဲေပၚလာမဲ႔ေတာင္ေတြနဲ႔မတိုးမိဘို႔ ဆုေတာင္းေနရပါေသးတယ္…

ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကိုဆိုက္ေတာ႔မွဘဲ အသက္ဝဝၿပန္ရႈရေတာ႔တယ္… တိမ္စိုင္ေတြကို ကဗ်ာဆန္ဆန္မခ်စ္ႏိုင္ေတာ႔တာေတာ႔ ေသခ်ာသြားၿပီ….ေလယာဥ္ဆိုက္ရမဲ႔အခ်ိန္ထက္လဲေစာေရာက္တာမို႔ အိမ္ကလာၾကိဳသူေတြလဲအံ႕ၾသလို႔… သူတို႔ေတြကအင္မီဂေရးရွင္းထဲထိဝင္လို႔ရဖို႔ အတြက္ လုပ္စရာေလးေတြလုပ္ရေအာင္ေစာေရာက္ေနၾကလို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕…
ေလယာဥ္ဆိုက္တဲ႔အခ်ိန္အင္မီဂေရးရွင္းမွာလဲက်မတို႔စီးလာတဲ႔ေလယာဥ္တစီးဘဲရွိတာမို႔ လူရွင္းတယ္… ႏိုင္ငံသားေတြတန္းစီရမဲ႔ေနရာမွာစီေနရင္း အဲဒီကတာဝန္က်တဲ႔သူကို မွီခိုေထာက္ခံစာၿပၿပီး ေဖာင္ၿဖည္႔ရမွာလားဆိုေတာ႔ အဲဒီလူက ၿဖည္႔ရမယ္ဆုိၿပီး ေဖာင္သြားယူေပးတယ္… သူ႔ကိုဘဲ က်မခေလးေတြကႏိုင္ငံၿခားသားပတ္စပို႔နဲ႔ဆိုတာဘဲေၿပာရေသးတယ္… သမီးေလးပတ္စပို႔သက္တမ္းအေၾကာင္းေတာင္စကားမစရေသးဘူး ကူညီပါ႔မယ္ဆိုၿပီး ခေလးေတြပတ္စပို႔ေတာင္းတယ္…( အထဲမွာက ေဒၚလာ၁၀စီထည္႔ထားၿပီးသား)
အမပတ္စပို႔လဲေပးလိုက္ဆိုၿပီး ယူသြားၿပီးခဏေနေတာ႔ ေကာင္တာကတစ္ေယာက္ကလွမ္းေခၚတယ္… ဘာမွလဲမေမးဘူး… အဝင္တံုးေပၚမွာမွီခိုဆိုတာေလးေရးေပးလိုက္တယ္… သိပ္မၾကာခင္ ခေလးေတြပတ္စပို႔လဲလာၿပန္ေပးတယ္… သမီးေလးရဲ႕ပတ္စပို႔သက္တမ္းအေၾကာင္းဘာမွ မေၿပာလိုက္ဘူး…အားလံုးအဆင္ကိုေခ်ာလို႔…
အထုတ္ေတြလဲအရင္လိုအၾကာၾကီးမေစာင္႔ရဘူး… တန္းယူလို႔ရတယ္…. ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ေလဆိပ္ကေန ဆယ္မိနစ္ေလာက္ဘဲ ကားေမာင္းသြားရတဲ႔ က်မတို႔ေနတဲ႔ကြန္ဒိုကိုေရာက္ပါတယ္… ခေလးေတြကေတာ႔ေစာင္႔ေနၾကတဲ႔ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲေတြနဲ႔တန္းကိုေဆာ႔ၾကတာ က်ြတ္က်ြတ္ကိုညံလို႔…သူတို႔ေဆာ႔ေနတဲ႔အခ်ိန္က်မကေတာ႔ အေမ၊ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ စကားေတြေၿပာၾက သူတို႔ခ်က္ထားတဲ႔ ၿမန္မာအစားအစာေတြစားနဲ႔ ညကိုးနာရီထိုးလို႔ အမေတြၿပန္ၾကေတာ႔မယ္ဆိုမွ အခ်ိန္ကုန္ၿမန္လိုက္တာလို႔ေတြးမိတယ္… အမေတြၿပန္သြားအၿပီး ညအတူလာအိပ္ေပးတဲ႔ အေမရယ္ညီမရယ္နဲ႔ စကားေတြဆက္ထိုင္ေၿပာၾကတာ ေတာ္ေတာ္ညနက္မွအိပ္ၿဖစ္တယ္…
ေနာက္ေန႕မွာေအာက္ထပ္ကတယ္လီဖုန္းေတြေရာင္းတဲ႔ဆိုင္ေလးမွာ အိုင္ပတ္ခ်ာဂ်ာရွိလားေမးၾကည္႔ေတာ႔ ရွိတယ္တဲ႔… ၾကည္႔ပါရေစဆိုေတာ႔ ေကာင္မေလးကထုတ္ၿပတယ္.. အိုင္ပတ္၂ခ်ာဂ်ာမဟုတ္ဘဲ အိုင္ပတ္၁ခ်ာဂ်ာၿဖစ္ေနေတာ႔ ရပါ႔မလားစိတ္ပူမိတယ္… ဆိုင္ကေကာင္မေလးက အမအိုင္ပတ္ယူလာၿပီး ဆိုင္မွာလာစမ္းၾကည္႔ၿပီး အဆင္ေၿပမွဝယ္ပါ… ဝယ္ၿပီးမွအဆင္မေၿပရင္ ၿပန္လဲလို႔မရလို႔ပါဆိုၿပီးေၿပာတယ္…အဲဒီေတာ႔ေဘးကပါလာတဲ႔သမီးေလးက ၿမန္မာေတြကစိတ္ထားေကာင္းတယ္ေနာ္တဲ႔… က်မတကယ္ကိုဝမ္းသာၾကည္ႏူးမိပါတယ္… ဗီယက္နမ္မွာဒီလိုသေဘာေကာင္းၿပီး ခ်ိဳသာယာဥ္ေက်းစြာေၿပာဆိုရွင္းၿပတတ္တဲ႔အေရာင္းစာေရးမ်ိဳး သမီးေလးတခါမွမေတြ႕ဘူးခဲ႔လို႔ ဒီလိုမွတ္ခ်က္ခ်တာေလ…
အိုင္ပတ္ၿပန္သြားယူၿပီး ခ်ာဂ်ာစမ္းၾကည္႔ေတာ႔ ခ်ာဂ်င္ဝင္ပါတယ္… ၿမန္မာေငြ၁၆၀၀၀ေပးရပါတယ္… ခေလးေတြလဲေပ်ာ္သြားတယ္.. အိုင္ပတ္က ညကထဲကခ်ာဂ်င္ကုန္သြားေတာ႔ သူတို႔ေဆာ႔လို႔မရေတာ႔ဘူးေလ…
ေရာက္ခါစပထမပတ္မွာေတာ႔ မိသားစုအတြက္ဘဲအခ်ိန္ေပးၿပီး မိသားစုေတြနဲ႔ဘဲေနပါတယ္… ေမာင္ႏွမေတြ အတူတူခ်က္စားၾက အတူတူဝိုင္းေသာက္ၾကနဲ႔လူၾကီးေတြကတဝိုင္း… ခေလးေတြကဂိမ္းေတြနဲ႔တစ္ဝိုင္းနဲ႔… က်မတို႔အိမ္ခန္းေလးဟာ အသံမစဲဘဲကို ေန႕ေရာညေရာဆူညံေနေတာ႔တာ… ေဘးခန္းေတြကိုအားနာေပမဲ႔ တႏွစ္တခါၿပန္လာမွ ဒီလိုၾကံဳၾကရတာမို႔ သူတို႔ေတြ သည္းခံၾကရွာတယ္…
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေလာက္မွ အရင္က ဗီယက္နမ္မွာလာေနသြားၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကိုဖုန္းဆက္ပါတယ္…. သူငယ္ခ်င္းမိသားစုသံုးစုနဲ႔အတူ စုစုေပါင္းမိသားစုေလးစု အတူတူခရီးထြက္ဘို႔စီစဥ္ၾကပါတယ္…သူတို႔ေတြနဲ႔က်မတို႔မိသားစုဟာ ဗီယက္နမ္ေရာက္မွခင္မင္ၾကေပမဲ႕ စိတ္တူကိုယ္တူ ေပါင္းသင္းလို႔ရၾကတာမို႔ အရမ္းကိုခင္မင္ရင္းႏွီးသြားၾကရာကေန… ငယ္ေပါင္းေတြလို၊ေဆြမ်ိဳးေတြလိုကိုၿဖစ္သြားေတာ႔တာ….
ၿပန္ဆံုၿဖစ္ၾကတိုင္းအတူတူစုစားၾက၊မိသားစုလိုက္ခ်ိန္းၿပီးေတြ႕ၾက၊ခရီးေတြထြက္ေနက်မို႔ အခုတခါလဲ ခရီးအတူထြက္ဖို႔စီစဥ္ထားၾကတာပါ…

17 comments:

  1. ခေလးေတြ ႏိူင္ငံၿခားမွာ အမ်ိဳးေတြနဲ႔ ခဲြေနရလို႔လားမသိဘူး။ ၿမန္မာၿပည္ေရာက္ရင္ ၀မ္းကဲြေတြနဲ႔ ေဆာ႔ရတာ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ သမီးလဲ ရန္ကုန္ၿပန္ရင္ သိပ္ေပ်ာ္။

    ReplyDelete
  2. ေလယာဥ္ေတြလည္း မၾကာခဏစီးရပါရဲ ့ ေၾကာက္တဲ့စိတ္ကလည္း ခုထိရွိတုန္း ဒါေတာင္ မမလုိမ်ိဳး မႀကံဳဖူးလုိ ့ ႀကံဳမ်ားႀကံဳဖူးရင္ေတာ့ မလြယ္ဖူး
    ျမန္မာေတြက ေဖာ္ေရႊစိတ္ထားေကာင္းၾကပါတယ္ ဒါေပမယ့္ တခါတေလ တခ်ိဳ ့တေလက ေနာက္ေက်ာကုိ ဒါးနဲ ့ ထုိးတတ္ၾကတယ္ :P :P
    ေဆြမ်ိဳးမိသားစု စုံရင္ေပ်ာ္တဲ့အရသာကေတာ့ ဘာနဲ ့မွ မလဲႏုိင္ေအာင္ပဲ

    ပုိးပုိး

    ReplyDelete
  3. သူမ်ားေတြအိမ္ၿပန္တဲ႔အေၾကာင္း ဖတ္ရေတာ႔ ပိုၿပီးေတာ႔ေတာင္အိမ္ၿပန္ခ်င္လာၿပီ မမရယ္.. သားေလးကိုလဲ လြမ္းသြားၿပီ..

    ReplyDelete
  4. ျပန္သြားလည္ရတာလား.။
    ေပ်ာ္စရာၾကီး..။
    ေပါက္

    ReplyDelete
  5. လေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးကြာေနတဲ့ အမိေျမကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခါတိုင္း ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္မႈခံစားခ်က္က ေဖာ္ျပလို႔မရေအာင္ျဖစ္မွာပဲေနာ္။ အန္တီ့သားလည္း ပိတ္ရက္ေလးရတာနဲ႔ အေျပးျပန္လာတတ္တယ္ း))
    စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

    ေမတၱာျဖင့္
    အန္တီတင့္

    ReplyDelete
  6. ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့ပုံပဲ :)

    ReplyDelete
  7. ေပ်ာ္စရာၾကိးပါလား မမေရ ..ဟင့္ လြမ္းထွာေနာ္...
    ညီမေလးလည္း ပန္ခ်င္ၿပီ :P

    ReplyDelete
  8. ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း လူဝင္မႈေကာ၊ ခ်ာ့ဂ်ာပါ ခ်က္ခ်င္းပဲ အဆင္ေျပသြား ပါလား၊ း) ကေလးေတြေတာ့ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္မွာပဲေနာ္၊ ဆက္ရန္ကိုလည္း ေစာင့္ေနပါတယ္...။

    ReplyDelete
  9. အဲ.....ကၽြန္ေတာ္တို့ ျမန္မာျပည္လူဝင္မွုႀကီး ကိုခုလိုအဆင္ေျပေျပျဖတ္သန္းႏိုင္
    တာဝမ္းသာစရာပဲဗ်ေနာ္....၁၀တန္ေက်းဇူးမ်ားလား...:)))
    ကေလးေတြရဲ့ ျပံုးရြင္ၾကည္ႏူးေနၾကတဲ့ မ်က္ႏွာၾကည္ၾကည္ေလးေတြကိုၾကည့္
    ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာ....၊သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းၾကတယ္....။

    ReplyDelete
  10. ကေလးေတြေပ်ာ္ရင္ လူႀကီးေတြၾကည္နူးတယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္၊
    အဆင္ေျပ ေပ်ာ္စရာခရီးျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  11. ေလယာဥ္ေပၚမွာ ဘာမွမျဖစ္လို႔ ေတာ္ေသးတာေနာ္။ ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားမွာပဲ။

    ျမန္မာျပည္ခရီး အမ်ားၾကီး ေပ်ာ္ခဲ့လား..။
    ဆက္သြယ္လို႔ မရလို႔.. ဒီကေတြ႔ခ်င္တာ..ကို (..)

    ReplyDelete
  12. အမကေလးပံုေလးတင္ေပးပါလား ေနာက္အဆက္က်ရင္ ကေလးေလးေတြကိုခ်စ္လို႔....။

    ReplyDelete
  13. ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးတက္သြားတာ ေတြ႕လိုက္တိုင္းေလ
    အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ၾကီး တားမရဘူးးးးးးးးးးးးးးး...
    အိမ္ျပန္ခ်င္လိုက္တာ...

    ReplyDelete
  14. အမေလးေခ်ာေခ်ာေမာေမာ လိမ္ပ်ံဆိုက္သြားလို႕ေတာ္ေသး ဖတ္ရတာ မထိတ္သာ မလန္႕သာရွိလိုက္တာ။။။။။။။။။
    အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ။

    ခင္မင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  15. ေဟးေဟး...ဟုတ္ပါ့ အမလည္း လိန္ပ်ံစီးလို႔ အဲလိုျဖစ္ရင္ တိမ္ေတြကို မႀကိဳက္ေတာ့ဘူး။ ျမန္မာျပည္ျပန္တာကေတာ့ ကေလးမေျပာနဲ႔ အမတို႔ လူႀကီးေတြလည္း သိတ္ေပ်ာ္တာ.....

    ReplyDelete
  16. မေရ

    မေၿပာတာနဲ႔ ဗီယက္နမ္ေလေၾကာင္းလိုင္းစီးရမွာပိုေၾကာက္္သြားၿပီ..
    ဒါေပမယ့္လည္းတိမ္ေၾကာင့္လို႔ပဲ မွတ္လိုက္ပါတယ္ကြယ္.

    ဗီယက္နမ္နဲ႔ ၿမန္မာၿပည္ အစားအေသာက္ကေတာ့ သိပ္အခက္ခဲမရွိေပမယ့္ ၿပန္ရတာေပ်ာ္တာေပ့ါေနာ္..
    ညီမလည္းၿပန္ေတာ့မယ္ မေရ .......

    ReplyDelete
  17. ဟန္ၾကည္September 8, 2011 at 3:58 AM

    အင္း ျပည္ေတာ္တစ္ခါျပန္ပါတယ္...အေတြ႕အႀကံဳေတြ တစ္ေလွႀကီးရေနပါေရာလား မႏွင္းဆီရယ္...အပိုင္း ၃ ကို ေစာင့္ဖတ္ပါဦးမဗ်ား...

    ReplyDelete