Monday, June 15, 2015

ရန္ကုန္ေက်ာင္းဝင္ခြင္႔





လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ မိသားစုေန႔လည္စာထြက္စားၾကတဲ့တစ္ရက္မွာ ဘာအဆက္အစပ္မွမ႐ွိ ဆိုင္းမဆင့္ဘံုမဆင့္နဲ႔ သမီးေလးက သူ႔အေဖကို ဗီယက္နမ္မွာမေနခ်င္ေတာ့ဘဲ ျမန္မာျပည္မွာျပန္ေနခ်င္ေၾကာင္း ႐ုတ္တရက္ႀကီးေတာင္းဆိုလိုက္တယ္... အေဖလုပ္သူက အံ့ၾသသင့္ၿပီး ဘာလို႔လဲလို႔ေမးေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာေနရတဲ့ဘဝအေတြ႕အၾကံဳကိုလိုခ်င္လို႔ လို႔ျပန္ေျဖတယ္... သူက ေနာက္ဆိုမိသားစုနဲ႔ခြဲၿပီး တကၠသိုလ္ပညာရပ္ကို တနယ္တေက်းမွာသင္ၾကားရမွာ... ပညာစံုလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ရတဲ့အခါ ဒီအခြင့္အေရးရႏိုင္ေပမဲ့ ႀကီးလာလို႔အမွတ္တရအေၾကာင္းေလးေတြျပန္ေတြးရင္ သူ႔ရဲ႕အတိတ္မွာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ပတ္သတ္တာေတြ ႐ွိေနခ်င္တယ္တဲ့ေလ.... အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၁၂ႏွစ္ဘဲ႐ွိေသးတဲ့ ခေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေလးနက္တဲ့စကားကို က်မတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႔မရေတာ့ပါဘူး... ဟိုးအရင္ထဲက တစ္ေန႔မွာ ျမန္မာျပည္မွာသာျပန္လည္အေျခခ်ေနထိုင္ဘို႔စဥ္းစားထားၿပီးသားမို႔ သိပ္ျပင္ဆင္စရာမလိုေပမဲ့ ဗီယက္နမ္ကလုပ္လက္စလုပ္ငန္းေတြအတြက္ေတာ့ အေတာ္ေလး အခ်ိန္ယူျပင္ဆင္ရပါတယ္... ေနာက္ဆံုးမွာ ခေလးေတြကိုျမန္မာျပည္ျပန္ထားၿပီး အလုပ္ကိစၥနဲ႔ဗီယက္နမ္ကို ၂လ၃လတခါေလာက္ ျပန္လာၾကဘို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္...

ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးတဲ့အခါ ေနဘို႔က အဆင္သင့္႐ွိေပမဲ့ အဓိက ေခါင္းစားရတာက ခေလးေတြရဲ႕ပညာေရးပါ... ဗီယက္နမ္မွာ International School တက္လက္စမို႔ ရန္ကုန္က ေက်ာင္းေတြစံုစမ္းတဲ့အခါထင္သေလာက္မလြယ္ပါဘူး... လမ္းေတြသိပ္မပိတ္တဲ့ ... အိမ္နဲ႔ေက်ာင္းသိပ္မေဝးလြန္းတဲ့ေက်ာင္းေတြ႐ွာရတဲ့အျပင္ တက္လက္စေက်ာင္းနဲ႔ ပညာေရးအဆင့္အတန္းသိပ္မကြာတဲ့ေက်ာင္းကို႐ွာရပါတယ္.... တကယ္ေတာ့ ရန္ကုန္ကေက်ာင္းေတြဟာ လက္႐ွိဒီမွာတက္လက္စေက်ာင္းရဲ႕အဆင့္ကိုမွီတာေက်ာင္းလခတစ္ခုထဲပါ.... တက္လက္စေက်ာင္းနီးနီးအဆင့္မွီတဲ့ အေဆာက္အဦနဲ႔ Facilitiesေတြ၇ွိတဲ႕ေက်ာင္းရဲ႕ေက်ာင္းလခက က်မတို႔ေရ႐ွည္မတတ္ႏိုင္တဲ့ႏႉန္းထားေတြမို႔ ထည့္ေတာင္မစဥ္းစားရဲ... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပညာေရးအဆင့္မွီၿပီး အျပင္ပန္းလကၡဏာလဲ တစ္ျခားေက်ာင္းေတြေလာက္သိပ္မဆိုးလွတဲ့ ေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာင္းကို တမိသားစုလံုး သေဘာတူေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္...

ကိုယ့္ဘက္ကေရြးခ်ယ္တိုင္းလဲ သူတို႔ကတန္းလက္မခံပါဘူး... ေလွ်ာက္လႊာအရင္တင္ထားရေသးတာ.... အဲဒီေလွ်ာက္လႊာေတြထဲကမွ သူတို႔ကေရြးၿပီး ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲလာေျဖခိုင္း.... အဲဒီကမွ အရည္အခ်င္းအ႐ွိဆံုးခေလးေတြကို စိစစ္ေရြးခ်ယ္ၿပီးမွ သူတို႔ေက်ာင္းကိုတက္ခြင့္ရမွာပါ....

ပထမဆံုးဝင္ခြင့္ေျဖဘို႔ အီးေမးလ္ပို႔တဲ့အခါ သားေလးကိုဘဲေခၚတာမို႔ ကမန္းကတန္းေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ေျပးရပါတယ္... သမီးေလးကိုပါတခါတည္းေခၚသြားလိုက္တယ္... ဝင္ခြင့္ေျဖဘို႔ေခၚတဲ့အခါအဆင္သင့္ျဖစ္ေနေအာင္ပါ... သားေလးဝင္ခြင့္ေျဖတာ တစ္နာရီခြဲေလာက္ၾကာပါတယ္...နႉတ္ေျဖ ေရးေျဖ ေသေသခ်ာခ်ာကို စာေမးပြဲေျဖသလိုစစ္တာပါ...ေနာက္တစ္ပတ္မွာေတာ့ သားေလးဝင္ခြင့္ေအာင္တဲ့အေၾကာင္း.. ေက်ာင္းအပ္လို႔ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားပါတယ္... ဒါေပမဲ့ သမီးေလးပါအတူတက္ခြင့္ရမွေက်ာင္းအပ္မွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာထားၿပီးသားမို႔ ေက်ာင္းတန္းမအပ္ဘဲေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္... ဗီယက္နမ္ျပန္ဖို႔ရက္နီးလာတဲ့အထိေက်ာင္းက သမီးေလးဝင္ခြင့္စာေမးပြဲအတြက္ မဆက္သြယ္တာမို႔ က်မကဘဲ သမီးေလးကို ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲႀကိဳစစ္ေပးထားဘို႔ ေတာင္းဆိုရပါတယ္... သူတို႔ေက်ာင္းရဲ႕ထံုးစံအရ ေလွ်ာက္လႊာေစာတင္ထားသူေတြ အရင္ႏွစ္ေတြထဲက waiting listနဲ႔ေစာင့္ေနသူေတြကို အရင္ေခၚဖို႔စီစဥ္ထားတာ... ဒါေပမဲ့ ခေလးကသိပ္ေတာ္ေနရင္ေတာ့ ဒီအခ်က္ေတြမၾကည့္ဘဲ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ျပဳမွာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ သမီးေလးကိုယံုၾကည္ၿပီး ဝင္ခြင့္ႀကိဳေျဖခြင့္ျပဳဖို႔... ေနာက္မွ တျခားေျဖတဲ့သူေတြနဲ႔ ယွဥ္ေရြးဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တာပါ...

ဝင္ခြင့္ႀကိဳေျဖခြငိ့ျပဳလိုက္တာက က်မတို့္အတြက္ေကာင္းသြားတာပါ... မျပန္ခင္တစ္ရကိအလိုမွာသမီးေလး ဝင္ခြင့္သြားေျဖရပါတယ္... အထက္တန္းတက္မွာမို႔ သားေလးေျဖတုန္းကထကိ ပိုၾကာပါတယ္..၃နာရီေလာက္ စာေျဖခန္းအျပင္မွာ ေစာင့္ေနခဲ့ရတယ္... သမီးေလးစာေျဖခန္းကထြက္လာေတာ့ စာစစ္တဲ့ထဲက ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔စကားေျပာရင္း ေက်ာင္းရဲ႕ရံုးခန္းက သမီးေလးတက္ခြင့္ရဘို႔ဖို္မေသခ်ာေၾကာင္း အေ႐ွ႕မွာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီးေစာင့္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုဦးစားေပးရမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာထားတာေတြ ျပန္ေျပာျပလိုက္ပါတယ္... အဲဒီဆရာမေလးက စိတ္မပူဘို႔နဲ႔ ဝင္ခြင့္အေျဖလႊာရဲ႕ရလာဒ္ကိုဘဲ ၾကည့္ၿပီးေရြးခ်ယ္မွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာၿပီး သမီးေလးရဲ႕အေျဖလႊာကို သူဘဲယူထားမယ္လို႔ေျပာေတာ့ အနည္းငယ္စိတ္ေအးရပါတယ္...သူ႔ရဲ႕ အီးေမးလ္လိပ္စာလဲေပးလိုက္ပါတယ္....

ဒါေပမဲ့တပတ္ၾကာတဲ့အထိမဆက္သြယ္ေတာ့ စိတ္ပူမိၿပီး အဲဒီေက်ာင္းနဲ႔ပတ္သက္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုေျပာျပမိေတာ့ သူက ေမးၾကည့္ေပးပါတယ္... အေျဖကေတာ့ ေစာင့္ေနဘို႔ပၚဘဲ... ေမးၾကည့္ေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... ဘာမွမသိရတာထက္စာရင္ သတင္းေလးေမးလို႔ရတာက စိတ္သက္သာရာရေစပါတယ္...
ေနာက္တပတ္အထိမဆက္သြယ္တာမို႔ ဝင္ခြင့္ေျဖၿပီး ႏွစ္ပတ္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာ က်မဘယ္လိုမွၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ က်မနဲ႔စကားေျပာထားတဲ့ စာစစ္တဲ့ဆရာမဆီကို အီးေမးလ္လွမ္းပို႔လိုက္ပါတယ္...အဲဒီဆရာမက ေနာက္တနာရီမွာစာျပန္ပါတယ္... သူတို႔မွာ ဝင္ခြင့္ေလွ်ာက္တဲ့သူအရမ္းမ်ားလို႔ အခ်ိန္ယူစိစစ္ေနရေၾကာင္း... သို႔ေပမဲ့ သမီးေလးက ေျဖထားတဲ့သူေတြထဲက အေတာ္ဆံုးစာရင္းထဲမွာပါေနေၾကာင္း... ခဏထပ္ေစာင့္ေပးဘို႔နဲ႔ သူျပန္ဆက္သြယ္မဲ့အေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္... သမီးေလးကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါဘဲ... က်မကသာစိတ္ေတြပူေနတာ... အဲဒီေက်ာင္းသာဝင္ခြင့္မရရင္ တျခားေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းထပ္႐ွာဘို႔အခ်ိန္မ႐ွိေတာ့သလို ၾကံဳရာေက်ာင္းမွာလဲမထားခ်င္တာမို႔ ဗီယက္နမ္မွာဘဲ ဆက္ထားလိုက္ေတာ့မယ္လို႔ကို ႀကိဳတင္စဥ္းစားထားလိုက္ေတာ့တာ... သမီးေလးေက်ာင္းကေန တျခားေက်ာင္းေျပာင္းဘို႔ ဝင္ခြင့္ေျဖထားတဲ့ခေလးတစ္ခ်ိဳ႕ ဝင္ခြင့္ေအာင္တဲ့သတင္းရလို႔ အတန္းထဲမွာ ထခုန္တယ္လို႔ သမီးေလးျပန္ေျပာျပေတာ့ သမီးေလးမ်ားစိုးရိမ္ေနမလားလို႔ က်မကခဏေစာင့္ဖို႔ေျဖာင္းဖ်ေတာ့ သူက ရပါတယ္လို႔ဘဲျပန္ေျပာတယ္....

ျပန္စာရၿပီး ႏွစ္ပတ္အၾကာ မိသားစုေတြအတူထိုင္စကားေျပာေနတုန္း ဖုန္းသံျမည္လို္႔ဖြင့္ၾကည့္တဲ့အခါ ေက်ာင္းကအီးေမးလ္ျဖစ္ေနတယ္... ဒါဟာ ဝင္ခြင့္ရလာဒ္ဆိုတာ တန္းသိလိုက္ပါတယ္... စာဖတ္အၿပီးမွာ သမီးဝင္ခြင့္ရၿပီ ေက်ာင္းအပ္လို႔ရၿပီလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အိုေက လို႔ဘဲတခြန္းျပန္ေျပာတယ္... ဒါနဲ႔က်မက သမီးသူငယ္ခ်င္းလိုလဲထမခုန္ပါလားဆိုေတာ့ သူကသိၿပီးသားဆိုဘဲ... ၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္ေသးတယ္...

"သမီးလိုလူကိုသူတို႔လက္မခံဘူးဆိုရင္သူတို႔အတြက္ဆံုးရံႉးမႉႀကီးျဖစ္သြားမွာေပါ့" တဲ့ :D :D :D󾌰󾌰󾌰