အမိေၿမသို႔အၿပန္ ( အပိုင္း ၄ )

ခ်စ္ေသာမေနာ္၊ခ်စ္ေသာဝါဝါ၊ခ်စ္ညီမေမေလးတို႔ႏွင္႔အမွတ္တရ


ဘုရားေက်ာင္း

ပဲခူးၿမိဳ႕ကစားေသာက္ဆိုင္



စိမ္းလဲ႔တင္ကအၿပန္ လမ္းမွာကားရပ္ၿပီးက်ြဲေကာသီးဝယ္ၾကတယ္… ၿပီးေတာ႔ပဲခူးမွာေန႔လည္စာစားၾကတယ္… အဲဒီစားေသာက္ဆိုင္ေလးကိုၿမင္ၿမင္ခ်င္းႏွစ္သက္မိပါတယ္… ကရင္ဖားစည္နဲ႔ ကရင္ရိုးရာပစၥည္းေလးေတြေတြ႕တာေၾကာင္႔ ခေလးေတြကို ကရင္ဖားစည္နဲ႔ ကရင္ရိုးရာအေၾကာင္းေတြကို က်မသိသေလာက္ရွင္းၿပခဲ႔ပါတယ္… ဆိုင္ပိုင္ရွင္က ကရင္ၿဖစ္ၿပီး ဝန္ထမ္းေတြအားလံုးလဲကရင္ေတြပါဘဲ… အစားအေသာက္ေတြလဲအရမ္းစားေကာင္းပါတယ္… ေဈးလဲမၾကီးပါဘူး… (ကရင္ဆိုင္မို႔ ညႊန္းၿခင္းမဟုတ္ပါ :p )…
အိမ္ကိုညေန၃နာရီေလာက္ၿပန္ေရာက္ပါတယ္…. က်မတို႔သားအမိေတြအနားယူၿပီး ခဏေနမွ အိမ္ေအာက္ကစူပါမားကတ္မွာလိုတာေလးေတြဆင္းဝယ္ ညေနစာစားၿပီးအနားယူ.. ခေလးေတြကိုလည္း ခရီးပန္းလာတာမို႔ရယ္္… ေနာက္ေန႔ မနက္ဘုရားေက်ာင္းသြားရမွာမို႔ရယ္ သူတို႔ေလးေတြကို ေစာအိပ္ခိုင္းရပါတယ္…
ခေလးေတြကဘုရားေက်ာင္းတက္ရမွာသိပ္ေပ်ာ္ၾကပါတယ္… ရန္ကုန္ေရာက္မွ ၿမန္မာလိုဘုရားရွိခိုးရတာမို႔ ရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ ဘုရားေက်ာင္းတက္မပ်က္ၾကပါဘူး… ေရာက္ေရာက္ခ်င္းခရီးေတြထြက္… အိမ္လည္…ေလွ်ာက္သြားတာေတြမ်ားသြားလို႔ထင္ရဲ႕… ေရာက္ၿပီး တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ႏွစ္ပတ္နီးပါးလာက္မွာ သားေလးေနမေကာင္းၿဖစ္ပါေလေရာ… သားေလးကဖုန္ရႈမိတာမ်ားရင္ အလာဂ်ီၿဖစ္တတ္တယ္… အဲလိုၿဖစ္တိုင္း အသက္ရႈသံေတြပံုမွန္မဟုတ္ေတာ႔တဲ႔အခါ စက္ကေလးနဲ႔ေဆးရည္ထည္႔ၿပီး ရႈေဆးေပးရပါတယ္… ဒီတေခါက္က အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ သူေဆးရႈေနက်စက္က ဗီယက္နမ္မွာက်န္ခဲ႔တာမို႔ အဲဒီစက္မရွိဘဲသက္သာမလားေစာင္႔ၾကည္႔ေပမဲ႔ မသက္သာလာတာေၾကာင္႔ ေအာက္ထပ္ကေဆးဆိုင္မွာ အဲဒီစက္ရွိလားသြားေမးေတာ႔ ကုန္ေနတယ္…မွာေပးမယ္တဲ႔… ေနာက္တေန႔မွာအဲဒီစက္ေလးရပါတယ္… ဗီယက္နမ္မွာထက္ေဈးပိုၾကီးလို႔မတန္မွန္းသိေပမဲ႔ သားေလးေနေကာင္းဘို႔ကအေရးၾကီးတာမို႔ အဲဒီစက္ေလးကို ဝယ္ခဲ႔ရပါတယ္… အိမ္ေရာက္ေရာက္ၿခင္း သားေလးကို အဲဒီစက္ေလးနဲ႔ ဗီယက္နမ္ကယူလာတဲ႔ သူသံုးေနက်ေဆးရည္ေလးထည္႔ၿပီး ရႈေဆးေပးရပါတယ္.. အဲဒီညမွဘဲ သားေလး အသက္ရႈမွန္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းၿပန္အိပ္ႏိုင္ေတာ႔တယ္…
သားေလးေနလို႔ေကာင္းလာေပမဲ႔ ေနာက္ထပ္ၿပန္မၿဖစ္ေအာင္ သားေလးကို လူထူတဲ႔ေနရာေတြေခၚမသြားၿဖစ္ေတာ႔ပါဘူး… သားေလးက သူ႔ကိုမေခၚသြားရင္ က်မလဲမသြားရဘူးဆိုေတာ႔ က်မပါအိမ္တြင္းေအာင္းရပါေတာ႔တယ္…. ဒါေၾကာင္႔ ေတြ႔ခ်င္တဲ႔သူေတြကိုလည္း မွန္းထားသလိုမေတြ႕ႏိုင္ခဲ႔ေတာ႔တာကို ဘေလာ႔စာမ်က္ႏွာေပၚကေန အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္…
ၿပန္ခါနီးတပါတ္မွသားေလးလဲေနေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာလို႔ ၿပန္ထြက္ၿဖစ္တဲ႔အခါ ဆံုေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔ မေနာ္ဟရီ၊ဝါဝါခိုင္မင္း၊ေမေလး၊ကိုၾကီး၊မက္မက္၊ၿခင္တို႔ကိုလည္း က်မကို အခ်ိန္ေပးေတြ႔ဆံုခဲ႔တဲ႔အတြက္ အရမ္းကိုေက်းဇူးတင္မိပါတယ္… ဖုန္းနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔တဲ႔မနန္းကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္…
အမိေၿမသို႔ၿပန္တဲ႔တခဏမွာ က်မကိုေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစခဲ႔ၾကသူ အေမ၊ေမာင္ႏွမ၊ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊အခင္ရဆံုးသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ဘေလာ႔ဂါေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း သတိတရမွတ္တမ္းတင္ရင္း က်မရဲ႕အမိေၿမသို႔အၿပန္ ခရီးသြားပို႔စ္ေလးကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္…
ခ်စ္ခင္စြာၿဖင္႔
ေနာ္ေဖာ( Rose of Sharon )