ဘေလာ႔ေဒးအမွတ္တရ

(ပံုကိုgoogleမွယူပါသည္)
ဘေလာ႔ေဒးအမွတ္တရအတြက္ သတိတရတဂ္တဲ႔ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းနတ္သမီးေလးနဲ႔ ခ်စ္ညီမေလးရို႕စ္တို႔ကိုအထူးဘဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္….
သူမ်ားေတြေရးထားတာကိုလိုက္ဖတ္လိုက္ေတာ႔ ေရးရမွာတကယ္ဘဲလက္တြန္႔မိပါတယ္… က်မက သူမ်ားလိုမွတ္ဥာဏ္အားမေကာင္းတဲ႔အၿပင္ ဘေလာ႔လည္အားလဲမေကာင္းပါဘူး… ေကာ္မန္႔ေလးတိုင္းကို ၿပန္ခ်င္ေပမဲ႔ တခါတေလ အားလံုးကိုၿခံဳၿပီးေတာ႔ဘဲ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေၿပာရခ်ိန္ေတြလဲ မနည္းပါဘူး… အဲေလာက္လူမႈေရးပိုင္းမွာအားနည္းတဲ႔က်မဘေလာ႔ေလးကို လာလည္ၾကတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါေမာင္ႏွမမ်ားနဲ႔ ဘေလာ႔မိတ္ေဆြ(ဘေလာ႔လည္စာလာဖတ္သူ၊ေကာ္မန္႔ေရးသြား၊စီေဘာက္မွာႏႈတ္ဆက္သြားၾကတဲ႔ အေနာနီးမတ္စ္မ်ား)မ်ားအားလံုးကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဘေလာ႔ေဒးအမွတ္တရအေနနဲ႔ေၿပာပါရေစ….
က်မဘေလာ႔ေလးကိုစေရးဖို႔အေၾကာင္းဖန္လာတာကေတာ႔ က်မဘဝမွာအလြန္အေရးပါတဲ႔ က်မေယာကၡထီးေၾကာင္႔ အမ်ားၾကီးပါပါတယ္…. သူ႔ရဲ႕က်မတို႔အိမ္ေထာင္ေရးအေပၚစြက္ဖက္လြန္းမႈေတြ၊ ၾသဇာၿပလြန္းမႈေတြကို မခံမရပ္ႏိုင္ၿဖစ္တာေတြကို က်မရဲ႕ မိဘေတြစိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို႔ ရင္မဖြင္႔ရက္တာေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ေလးဖြင္႔ၿပီး ဒိုင္ယာရီဆန္ဆန္ေရးၿဖစ္မိတာက စတာပါ… ဒီလိုနဲ႔ စိတ္ေတြသိပ္မြန္းက်ပ္လာလြန္းရင္ ဘေလာ႔ေလးေပၚမွာ ရင္ဖြင္႔လိုက္၊ စိတ္ေၿပသြားရင္ ဒီလိလုပ္လိုက္နဲ႔ ေဟာင္းေလာင္းၿဖစ္သြားရင္ ခေလးေတြဓာတ္ပံုေလးေတြတင္ၿပီးကလိလိုက္နဲ႕ ေနေနရင္း တခ်ိဳ႔ဘေလာ႔ေတြလိုက္ဖတ္ေကာ္မန္႔ေပးမိတယ္… တေန႔မွာ အေမရိကားေရာက္ခါစဘေလာဂါညီမငယ္တစ္ေယာက္က ဓာတ္ပံုေအာက္မွာ ေကာ္မန္႔ေရးသြားတာေတြ႕လိုက္တဲ႔အခါ အံ႕ၾသသြားမိပါတယ္… ေနာက္တၿခားနာမည္ၾကီးဘေလာ႔ဂါတခ်ိဳ႕ပါလာလည္ၿပီးေကာ္မန္႕ေရးသြားၾကတဲ႔အခါ လာလည္တဲ႔သူေတြကို အားနာၿပီး သူမ်ားလာလည္ရင္ ဖတ္စရာေလးရွိေအာင္ေရးဦးမွဘဲလို႔ စိတ္ကူးမိၿပီး အဲဒီကစလို႔ ဘေလာ႔ပို႔စ္ေလးေတြ စေရးၿဖစ္သြားပါတယ္… သိပ္personal ဆန္တဲ႔ပို႔စ္ေတြကို deleteလုပ္ပစ္လိုက္ရတာေတြလည္းရွိပါတယ္…
အဲဒီကစၿပီး ဘေလာ႔ေလာကေလးမွာက်င္လည္ေနတာ ယေန႔ထက္ထိတိုင္ပါဘဲ…ရည္ရြယ္ၿပီးေရးခဲ႔တာမဟုတ္တာေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ေမြးေန႔ဆိုတာမ်ိဳးေတြလဲ က်မ မလုပ္ၿဖစ္သလို ဘယ္သူေတြ ဘယ္ကလာလို႔ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လာလည္သြားတာမ်ိဳး record ေတြလည္းက်မမွာမရွိပါဘူး… စီေဘာက္ေတာင္မွ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္က ထားခိုင္းလို႔ထားလိုက္တာပါ…
က်မဘေလာ႔မွာ ပို႔စ္လဲခပ္စိပ္စိပ္မတင္ႏိုင္ပါဘူး… ခင္ပြန္းတာဝန္၊ခေလးႏွစ္ေယာက္တာဝန္ေတြၾကားမွာ ေရးခ်င္သေလာက္မေရးႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး… အဲလိုက်မရဲ႕ဘေလာ႔ေလးကိုဘဲ လာလည္ၾကေကာ္မန္႔ေရးသြားၾကတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါေမာင္ႏွမမ်ား၊ဘေလာ႔လည္စာဖတ္သူမ်ားအားလံုးကို အသိအမွတ္ၿပဳ အထူးဘဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္
က်မဘေလာ႔ေလးသက္တမ္း၃ႏွစ္ၿပည္႔ခါနီး အခုခ်ိန္မွာ ညီအစ္မလိုခ်စ္ရတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါေတြလည္းရွိသလို အစ္ကိုေတြေမာင္ေတြလိုခင္ရတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါတခ်ိဳ႕လည္းရွိပါတယ္… အၿပင္မွာဆံုဖူးၿပီးသားသူတခ်ိဳ႕ရွိသလို ဆံုဖူးခ်င္သူမ်ားလည္းရွိေနပါေသးတယ္… ဒါ႔အၿပင္ ဘေလာ႔ဂါသူငယ္ခ်င္းခ်င္းအၿပင္မွာဆံုၿဖစ္ၿပီး ငယ္ေပါင္းေတြလို ေၿပာမနာဆိုမနာအရမ္းရင္းႏွီးသြားရတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါတစ္ခ်ိဳ႕လည္းရွိပါတယ္… အဲဒီအတြက္ ဘေလာ႔ဆိုတာေလးၿဖစ္တည္လာဘို႔ ဖန္တီးခဲ႔ၾကသူမ်ားကိုလည္းအရမ္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္…
ေယာကၡထီးကိုမေက်နပ္လို႔ဘေလာ႔စေရးမိေပမဲ႔ အခုခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕ေယာကၡထီးနဲ႔က်မလည္း နားလည္မႈရေနပါၿပီ… ဒီအတြက္လည္း ဘေလာ႔ေလးရွိေနၿခင္းအေပၚေက်းဇူးတင္မိေနပါတယ္… ဘေလာ႔ေလးသာမရွိခဲ႔ရင္ က်မမွာတၿခားထြက္ေပါက္မရွိဘဲ အိမ္ေထာင္ေရးလဲထိခိုက္ႏိုင္ပါတယ္…ဒီအတြက္ ဘေလာ႔ေဒးၿဖစ္ေပၚလာၿခင္းအေပၚအရမ္းကိုၾကည္ႏူးဝမ္းသာေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ရင္း က်မရဲ႕ဘေလာ႔ေဒးတဂ္ပို႔စ္ေလးကို အဆံုးသတ္ပါရေစရွင္…..
(သူငယ္ခ်င္းနတ္သမီးေလးနဲ႔ညီမရို႕စ္တို႔ေရ… ဒို႔ဒိထက္ပိုၿပီးမေရးတတ္ေတာ႔ဘူးကြယ္)

အမိေၿမသို႔အၿပန္( အပိုင္း၁)

တစ္လအလိုေလာက္ထဲကၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားတဲ႔အိတ္ေတြသယ္ၿပီးေလဆိပ္ဆင္းရံုပါဘဲ… အားလံုးအဆင္သင္႔ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားရက္နဲ႔ သြားခါနီးမွ ဖိနပ္စီးေနတုန္း လက္ထဲကအိုင္ပတ္ခ်ာ႔ဂ်ာကက်န္ေနခဲ႔တာ ကားထြက္ၿပီးမွ သတိရလို႔ ၿပန္လွည္႔မယူေတာ႔ဘူး… ရန္ကုန္မွာဝယ္လို႔ရမယ္လို႔ထင္တယ္… ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ႔လဲေအးေအးေဆးေဆးပါဘဲ ၂နာရီ၁၅မိနစ္ေလာက္ေစာေရာက္ေနေတာ႔ ေကာင္တာေတာင္အဆင္သင္႔မၿဖစ္ေသးဘူး… အေရွ႕မွာကိုယ္႔ထက္ေစာေရာက္ေနတဲ႕သူသံုးေယာက္ေလာက္တန္းစီေနၾကတယ္… ကိုယ္႔အလွည္႔ေရာက္ေတာ႔ အခါတိုင္းလိုေအးေဆးဘဲထင္ထားတာ သမီးေလးပတ္စပို႔က သက္တမ္း၆လမက်န္လို႔တဲ႔ ခဏေစာင္႔ပါဆိုၿပီး ေကာင္တာကအမ်ိဳးသမီးက သူ႔အထက္လူၾကီးကိုသြားေမးတယ္… သူတို႔ကေၿပာတယ္… ၿမန္မာဘက္ကိုဝင္ရင္ ၿပသနာတက္လိမ္႔မယ္တဲ႔… သက္တမ္း၆လမရွိရင္ သူတို႔ႏိုင္ငံထဲေပးမဝင္ဘူးတဲ႔… ဒါနဲ႔က်မကလဲေၿပာၿပရတယ္… ငါကၿမန္မာပါ… ဟိုဘက္ကအပိုင္းကို ငါ႔ဟာငါရွင္းႏိုင္တယ္… boarding passဘဲေပးပါလို႔… သူတို႔ေတြလဲေခါင္းခ်င္းဆိုင္သြားတယ္… ခဏေနေတာ႔ ရာထူးပိုၾကီးပံုရတဲ႔အမ်ိဳးသမီးကထြက္လာၿပီး နင္တာဝန္ယူတယ္ဆိုရင္ လက္မွတ္ထိုးသြားပါတဲ႔… ၿပသနာၿဖစ္လာရင္ သူတို႔အဲလိုင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး… ကိုယ္႔ဟာကိုယ္တာဝန္ယူပါ႔မယ္ဆိုတာလက္မွတ္ထိုးခဲ႔ရပါတယ္… အဲဒီအမ်ိဳးသမီးကေၿပာေသးတယ္… ဗီယက္နမ္ဆိုရင္ တလသက္တမ္းက်န္ေသးရင္ေေတာင္ အဝင္လက္ခံတယ္တဲ႔ (ဒါဟဲ႔ ဒို႔ဗမာ.. ေပါ႔ေသးေသးေတာ႔မဟုတ္ဘူး…အဝင္ထဲကေၿခာက္ထားတာ)
ဗီယက္နမ္အင္မီဂေရးရွင္းကေတာ႔ အဝင္လြယ္သလို အထြက္လဲလြယ္ပါတယ္… စာအုပ္ထဲက အဝင္တံုးကိုရွာၿပီး အဲဒီေဘးမွာ အထြက္တံုးေလးထုေပးလိုက္တာပါဘဲ … ဘာစကားမွေၿပာစရာမလိုပါဘူး… သူ႔ႏိုင္ငံကေနၿပန္ထြက္ရင္ ေဒၚလာ၅၀၀၀ထက္ပိုယူသြားခြင္႔မရွိဘူး( အရင္ကေဒၚလာ၇၀၀၀) ဆိုေပမဲ႔ အိတ္ေတြေသခ်ာဖြင္႔ခိုင္းၿပီးစစ္တာမ်ိဳးေတာ႔မရွိပါဘူး….

ေလယာဥ္ေစာင္႔ေနခ်ိန္မွာၿမန္မာသံုးေလးေယာက္ေလာက္ေတြ႔ေပမဲ႔ က်မတို႔သားအမိေတြ ၿမန္မာစကားေၿပာေနသံၾကားေတာ႔ က်မတို႔နားကထထြက္သြားၾကတဲ႔အခါ က်မလဲ မသိခ်င္ေယာင္ဘဲေဆာင္ေနလိုက္ပါေတာ႔တယ္… အရင္ကဆို ၿမန္မာစကားသံၾကားရင္ ၿမန္မာလားဟင္လို႔ေမးၿပီး ဖုန္းနံပါတ္ေပး မိတ္ဆက္တတ္ေပမဲ႔ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ၿမန္မာခ်င္းအေပါင္းအသင္းမလုပ္ခ်င္သူတခ်ိဳ႕နဲ႔ ဆံုၿပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္း သူမ်ားကေရွာင္တယ္လို႔ခံစားမိရင္ ကိုယ္လည္း မသိသလိုေနတတ္လာပါၿပီ…
ေလယာဥ္ကစထြက္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္ တိမ္ေတြၿဖတ္တဲ႔အခါ ေလယာဥ္ခါတာအရမ္းဘဲ… ခဏေနေတာ႔ ေလယာဥ္မႈးကေၾကၿငာတယ္… မေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔ စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈၿဖစ္ေနတာတဲ႔…ဘုရားဘုရားလို႔ ဘုရားတေနတုန္း ရင္ထဲမွာလိႈက္ခနဲၿဖစ္ၿပီး ေလယာဥ္ေအာက္ကိုဒုန္းခနဲထိုးက်သြားတာခံစားလိုက္ရတယ္… သားေလးကအိပ္ေနလို႔မသိလိုက္ေပမဲ႔ သမီးေလးခမ်ာေၾကာက္ၿပီး လက္ဖ်ားေတြခ်က္ခ်င္းေအးခဲသြားတာ သနားလိုက္တာ….
(ဆက္ပါဦးမည္)

ႏႈတ္ဆက္

ဒီေန႔ ရန္ကုန္ၿပန္ရေတာ႔မယ္... လြဲေခ်ာ္မႈေတြက လြတ္ေၿမာက္ၿပီး ကိုယ္ေမွ်ာ္လင္႔ေစာင္႔စားခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ကို ေရာက္လာပါၿပီ... အိမ္မွာေစာင္႔ၾကိဳေနမဲ႔ အေမ... ေလဆိပ္လာၾကိဳမဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ တူ၊တူမေတြ နဲ႔ ေတြ႕ရေတာ႔မယ္... ခေလးေတြလဲအရမ္းေပ်ာ္... ကိုယ္လဲစိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနတယ္... မနက္ၿဖန္မွာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ေမြးေန႔ရွိတယ္... ၿပီးေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုေတြနဲ႕ စိမ္းလဲ႔တင္ဆိုတဲ႔ေနရာကို ႏွစ္ညအိပ္သြားလည္မယ္... ခေလးေတြကို ကစားကြင္းေတြပို႔မယ္... အမ်ိဳးေတြအိမ္ ေလွ်ာက္လည္မယ္... သူတို႔ေကြ်းတာစားမယ္... ဘေလာ႔ဂါသူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ေတြ႕မယ္... တနဂၤေႏြေန႔မွာ ဘုရားေက်ာင္းတက္မယ္... Sunday School တက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ၿပန္ဆံုမယ္... အို...ေတြးရင္းနဲ႔ေပ်ာ္လိုက္တာေလ...
ဘေလာ႔နဲ႔ေတာ႔ ခဏကင္းကြာေနမယ္... ဗီယက္နမ္ၿပန္ေရာက္မွဘဲ ၿပန္ၿပီးဘေလာ႔လည္ႏိုင္မွာမို႔ ဘေလာ႔မိတ္ေဆြေတြကို ၂၅ရက္စာႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ေနာ္...
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစ...

အိုဘယ္႔ ေယာကၡထီး

ရန္ကုန္ၿပန္ဖို႔အားလံုးအဆင္သင္႔ပါဘဲ… ေလယာဥ္ကလဲ အရင္လို ဘန္ေကာက္ကေနတဆင္႔ ေၿပာင္းစီးစရာမလိုေတာ႔ဘူး… ဗီယက္နမ္ေလေၾကာင္းလိုင္းက ၂၀၁၀ ေအာက္တိုဘာကစၿပီး ဟိုခ်ီမင္းကေန ရန္ကုန္ကို တိုက္ရိုက္ေၿပးဆြဲေနၿပီမို႔ ခေလးေတြလဲ ခရီးမပန္းေတာ႔ဘူးေပါ႔… ခေလးေတြအတြက္ဗီဇာလဲရၿပီ… ကိုယ္႔အတြက္ မွီခိုေထာက္ခံစာလဲရၿပီ…. အားလံုးကအဆင္သင္႔… အထုတ္ေတြလဲၿပင္ၿပီးၿပီ… ခေလးေတြလဲ ေမာင္ႏွမတဝမ္းကြဲေတြနဲ႔ေတြ႕ရေတာ႔မွာမို႔ အရမ္းေပ်ာ္ေနၾကၿပီ… က်မကိုယ္တိုင္က ေက်းဇူးရွင္ဖခင္မရွိေတာ႔လို႔ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရေပမဲ႔ မိခင္ၿဖစ္သူနဲ႔ေတြ႔ရမွာမို႔ ဝမ္းသာမိသလို အစ္ကို၊အစ္မနဲ႔ ညီမေတြမိသားစု အားလံုးနဲ႔ တရံုးရံုး ၿဖစ္ၾကရဦးမွာေတြးၿပီး ေပ်ာ္ေနတာ ညေတာင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မရ…

……………………………………………………..

အဲဒီအေပၚကစာပိုဒ္ေလးကို ဇြန္လတတိယပတ္ေလာက္ကေရးခဲ႔ပါတယ္… ဘေလာ႔ပို႔စ္တင္ဘို႔ရည္ရြယ္ၿပီးေရးတာပါ…ဒါေပမဲ႔ ခေလးေတြေက်ာင္းပိတ္ခါနီးမို႔ ရန္ကုန္ၿပန္လက္ေဆာင္ေတြ သူတို႔ေက်ာင္းသြားတုန္း အဝယ္ထြက္.. ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္နားနီးရင္ အိမ္ၿပန္ အထုတ္ေတြခ် ခေလးေတြေက်ာင္းသြားၾကိဳနဲ႔ ပို႔စ္ေလးက တင္တဲ႔ဆီမေရာက္ ဆက္မေရးၿဖစ္ဘဲ ဒီတပိုဒ္နဲ႔တင္တန္႔ေနခဲ႔တာ… ခေလးေတြေက်ာင္းပိတ္သြားရင္ အခုလို ေစ်းဝယ္ထြက္ခ်ိန္မရႏိုင္ေတာ႔တာမို႔ အခ်ိန္ရွိခိုက္ လံု႕လစိုက္ၿပီး တေန႔တေန႔ ေစ်းဝယ္ထြက္တာနဲ႔တင္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိကုန္သြားတာ…
က်မရဲ႕အက်င္႔ကိုက ဘာမဆို အနီးကပ္မွ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲလုပ္ရတာကို မၾကိဳက္ဘူး… အစိုးရိမ္ၾကီးတတ္တာလဲတေၾကာင္းမို႔ ဘာလုပ္လုပ္ အၿမဲ ေသခ်ာေအာင္စီစဥ္ေလ႔ရွိတယ္… အခုလဲ ရန္ကုန္ၿပန္ဘို႔ကို ေလယာဥ္လက္မွတ္လဲ တလေစာဝယ္… ခေလးေတြအတြက္ဗီဇာနဲ႔ ကိုယ္႔အတြက္ မွီခိုနဲ႔ေနထိုင္ေၾကာင္းေထာက္ခံစာေတြ သံုးပတ္ေစာယူ.. လက္ေဆာင္ေတြလဲဝယ္အၿပီး.. luggageေတြလဲ ႏွစ္ပတ္အလိုထဲက အဆင္သင္႔ၿပင္ဆင္ၿပီးသား… ၇ရက္ေန႔မွ ေလဆိပ္တန္းဆင္းယံု အဆင္သင္႔ၿပင္ဆင္ၿပီးခါမွ တပတ္အလိုမွာ ေယာကၡထီးဆီက အီးေမးလ္ဝင္လာတယ္… သူဗီယက္နမ္လာလည္မဲ႔အေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားတာ…


………………………………………………….

ေယာကၡမရိုေသအသက္ရွည္… ေယာကၡမရွိခိုးသြားမက်ိဳးတဲ႔… အရာရာသူစိတ္ကူးေပါက္ရာ သူ႔သေဘာခ်ည္း ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ က်မရဲ႕ေယာကၡထီးကို ဆန္႔က်င္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ရင္ထဲမွာတဖြားဖြား… ဒါေပမဲ႔ ခ်စ္ခင္ပြန္းရဲ႕ေတာင္းပန္ၾကည္႔တခုနဲ႔တင္ က်မစိတ္ေတြ ေလွ်ာ႔ခ်လိုက္ရပါေတာ႔တယ္…
ေလယာဥ္လက္မွတ္ေနာက္ဆုတ္ဘို႔ေတာင္ သူၿပန္မဲ႔ရက္သိရမွ ဆိုေတာ႔ ရန္ကုန္က ၾသဂုတ္လ ၁၈ရက္ေန႔ၿပန္လာမွာသာေသခ်ာတာ… ဘယ္ေန႔ရန္ကုန္ေရာက္မွန္းေတာင္မသိ…ဂ်ဴလိုင္၂၄ရက္ေန႔ေတာ႔မွန္းထားတယ္….
စိတ္ေတြေလွ်ာ႔ခ်ၿပီးမွစဥ္းစားမိတာက ဒါပါဘဲအိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ… ကိုယ္႔သေဘာ ကိုယ္႔စိတ္ၾကိဳက္ ကိုယ္႔စိတ္ကူးေတြကို ဥေပကာၡၿပဳလိုက္ရတာေတြရွိမယ္…ေၿပာခ်င္တာေတြ ေၿပာပစ္လိုက္.. လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ပစ္လိုက္ ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြကို တခါတေလ မ်ိဳခ်ပစ္ႏိုင္ရမယ္…ကိုယ္ေရြးတဲ႔လမ္းေၿဖာင္႔ၿဖဴးဖို႔ ကိုယ္တိုင္ဘဲၾကိဳးစားရမယ္…. လို႔…..

ဒါနဲ႔ဘဲ ေယာကၡထီးနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ က်မမွာ အသက္ေတြရွည္ သြားေတြမက်ိဳးေတာ႔ဘူးေပါ႔

ဖခင္မ်ားေန႔အမွတ္တရ(၁၉၊၀၆၊၂၀၁၁)

ကမာၻေပၚကဖခင္မ်ားေန႔ကို
ဆင္ႏႊဲခြင္႔မရွိေတာ႔တဲ႔ဖခင္တစ္ေယာက္
သူေကာင္းကင္ေရာက္ႏွင္႔သြားခဲ႔ၿပီ…
ဒီကမာၻမွာသူဖခင္ၿဖစ္စဥ္က
သူသိပ္ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔
သူ႔ဇနီး၊သားသမီးေတြကို
ေကာင္းကင္ထက္ကအေဖ
အၿပဳံးေတြနဲ႔လွမ္းၾကည္႔ေနပါလိမ္႔မယ္….
အိမ္ေထာင္ရက္သားက်
ကိုယ္ပိုင္မိသားစုဘဝေတြ
အဆင္ေၿပေနႏိုင္ဘို႔ရုန္းကန္ရင္း
အေဖ႔အတြက္ငဲ႔မၾကည္႔ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔သားသမီးေတြကိုလည္း
ေကာင္းကင္ထက္ကအေဖ
နားလည္စြာခြင္႔လႊတ္ေနပါလိမ္႔မယ္….
သူမရွိေတာ႔မွငို
တမ္းတစြာသူ႔ကိုလြမ္းဆြတ္ေနၾကသူေတြကိုလည္း
ေကာင္းကင္ထက္ကအေဖ
ၾကင္နာစြာေငးၾကည္႔ေနပါလိမ္႔မယ္…
အေဖဆိုတဲ႔သမီးတို႔အေဖ
သားသမီးေတြအတြက္ရုန္းကန္ခဲ႔
ခ်စ္ဇနီးကိုေဖးမၾကင္နာခဲ႔
မက်န္းမာေနခ်ိန္အထီးက်န္စြာေနထိုင္ခဲ႔
အနီးကသားသမီးေတြအတြက္ပူပန္ခဲ႔
အေဝးေရာက္သားသမီးေတြကိုလြမ္းဆြတ္ခဲ႔တဲ႔
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္း၊ေလးစားစရာေကာင္းတဲ႔
နာက်င္ခံစားရသမွ်ေတြလြတ္ေၿမာက္သြားၿပီၿဖစ္တဲ႔အေဖ
ေကာင္းကင္ထက္မွာၿငိမ္းခ်မ္းေနပါေစ
သမီးခ်စ္တဲ႔အေဖ……

ဘာမွန္းမသိတဲ႔ပို႔စ္

ခုတေလာ ဘာေတြနဲ႕ မအားေနမွန္းကိုမသိ… ကိုယ္႔ဘေလာ႔လဲ ဝင္မရတာနဲ႔ မဝင္ၿဖစ္တာေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ဘေလာ႔ေတာင္ ကိုယ္မေရာက္ၿဖစ္… သူမ်ားဘေလာ႔ေတြ လိုက္လည္ေတာ႔လဲ ေကာ္နက္ရွင္မေကာင္းခ်ိန္နဲ႔တိုးရင္ ေကာ္မန္႔ေပးလို႔မဝင္…. ေဖ႔စ္ဘြတ္လဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းဘဲ… ဗီယက္နမ္ေတြ ၿမန္မာ အစိုးရနဲ႔ေပါင္းမိသြားကတည္းက တိုက္ဆိုင္တာလားေတာ႔မသိ… အင္တာနက္ေကာ္နက္ရွင္ေတြမေကာင္းေတာ႔.. ေကာင္းခ်ိန္က်ၿပန္ေတာ႔လည္း လူမႈေရးဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေတြက ပိတ္ထားၿပန္… ေဖ႔ဘြတ္မွာ ေကာ္မန္႔ေရးလဲမဝင္ ဝင္ၿပီးသားေလး ခဏၾကာသြားၿပန္ၾကည္႔မိေတာ႔ စာေၾကာင္းေတြထပ္ေနတာနဲ႔ ကိုယ္႔ေကာ္မန္႔ေလးဝင္တာေသခ်ာေအာင္ ကလစ္မိလိုက္တာ ဒီလိ ၿဖစ္သြားၿပန္… ေအာ္… ဘဝမ်ား ေရာက္ရာအရပ္မွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနေနရသူကို စိတ္အေႏွာက္ အယွက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးရက္တယ္… :P
တကယ္က ရန္ကုန္ၿပန္ဘို႔ၿပင္ဆင္ေနတာေတြေရာ… ခေလးေတြေက်ာင္းကပိတ္ခါနီးဆိုေတာ႔ ေက်ာင္းက လုပ္တဲ႔ ပြဲေသး ပြဲၾကီး ေတြ ခဏခဏ သြားေနရတာေရာ… ဝယ္လို႔ၿခမ္းလို႔ မၿပီးႏိုင္ေသးတာေတြေရာ… စံုလို႔… ဘာေတြနဲ႔ မအားေနတာလည္းေမးရင္ တိတိက်က်ေၿပာစရာက သိပ္မရွိ… ဆရာတေယာက္ေၿပာဘူးသလိုဘဲ… အလုပ္မဟုတ္တဲ႔ အလုပ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ေတြရႈတ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကိုေၿပာတာေနမွာ…
အခုလုပ္စရာေတြေတာ႔ သိပ္မက်န္ေတာ႔ပါဘူး… ေလယာဥ္လက္မွတ္လဲဝယ္ၿပီးၿပီ… မွီခိုေထာက္ခံစာကဒီတပတ္မွ သံရံုးကိုေလွ်ာက္ရမွာ… သံရံုးက ဟႏိြဳင္းမွာ..စာအသြားအလာနဲ႔ ဘာနဲ႔ဆို တပတ္ေလာက္ၾကာဦးမွာ…
ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္တာေနာက္က်သြားေတာ႔ ဇြန္လကုန္ရန္ကုန္ၿပန္မဲ႔ဟာ ဇူလိုင္ ရရက္ေန႔မွရတယ္… ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္မဲ႔ပိုက္ဆံက ေက်ာင္းကခေလးေတြေက်ာင္းဆက္တက္မယ္ဆိုရင္ Deposit 2000$ ၾကိဳသြင္းထားရမယ္ဆိုတာနဲ႔ အဲဒါအရင္သြင္းလိုက္ေတာ႔ လက္မွတ္အတြက္ ေနာက္မွပိုက္ဆံထုတ္ၿပီးဝယ္ရတာေတာ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ေန႔မရေတာ႔ဘူး…
တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္႔ဘေလာ႔ေလးမွာ ရသမပါတဲ႔စာေတြ တခုခုက်န္မေနမဲ႔ ဘာမွမဟုတ္တဲ႔စာေတြ မေရးခ်င္ပါဘူး… ဒါေၾကာင္႔ တခ်ိဳ႕ပို႔စ္ေတြေတာင္ ဖ်က္ထားလိုက္တာ… အခုက တကယ္ ဘာမွန္းမသိတဲ႔ ဘာမွမဟုတ္တဲ႔အေၾကာင္းကိုဘဲ ေကာ္နက္ရွင္ေလးေကာင္းတုန္း ဘေလာ႔ဝင္လို႔ရတုန္းေရးလိုက္တယ္…
စာလာဖတ္တဲ႔သူေတြကိုေတာ႔ ဒီပို႔စ္မွာ ေပးစရာဘာMessage မွမပါတာေၾကာင္႔ အားနာေပမဲ႔ အားနာနာနဲ႔ ဒီပို႔စ္ေလးတင္လိုက္ပါတယ္… သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ… ခြင္႔လႊတ္ပါေနာ္…

လတ္တေလာစိတ္ဆႏၵမ်ား

ညီမငယ္ေလးအေနာ္ကတဂ္ထားတယ္…. လက္တေလာစိတ္ဆႏၵမ်ားတဲ႔…. ေရးမယ္ေရးမယ္နဲ႔ အလုပ္ေတြမအားတာေရာ ပ်င္းေနတာေရာေၾကာင္႔ အခုမွေရးၿဖစ္ေတာ႔တယ္… Sorryအေနာ္ေလးေရ…

တကယ္ေတာ႔က်မမွာ ၿဖစ္ခ်င္တဲ႔ဆႏၵေတြမယ္မယ္ရရမရွိတာ ၾကာခဲ႔ၿပီဘဲ…. ေရာက္ရာအရပ္မွာေပ်ာ္ေအာင္ေန ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာပါလို႔ေတြး အဆင္မေၿပတာေတြၾကံဳလာရင္ ၿဖစ္တတ္ပါတယ္ေလလို႔ သေဘာထားရင္းေနရာလိုက္တာ… ဆႏၵဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္မသိေတာ႔သလိုပါဘဲ… သားသမီးေတြရဲ႕ လုပ္ခ်င္သမွ် သြားခ်င္သမွ်ေတြကိုသာ ၿဖည္႔ဆည္းေပးရင္း သူတို႔ေပ်ာ္တာၿမင္ေနရရင္ ရလာတဲ႔ပီတိေတြအေပၚမွာဘဲ ေက်နပ္ေနမိေတာ႔တာ…

………………………………………………………………………………………..
1.အစားခ်င္ဆံုးအစားအစာ…............. မရွိ
2.ေန႔တိုင္းစားၿဖစ္တဲ႔အစား…............. သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိပါ…ၾကံဳသလိုပါဘဲ
3.အလိုခ်င္ဆံုးေရေမႊး…............... မရွိ
4.သံုးၿဖစ္ေနတဲ႔ေရေမႊး….............. ISSEY MIYAKE, TRE’SOR IN LOVE
5.အလိုခ်င္ဆံုးေမြးေန႔လက္ေဆာင္….............. မရွိ
6.အလိုခ်င္ဆံုးဖုန္း…............... မရွိ
7.သံုးၿဖစ္ေနတဲ႔ဖုန္း…............... NOKIA
8.အရူးသြပ္ဆံုးအရာ…................ မရွိ
9.အနီးစပ္ဆံုးဂီတ….................. ဂစ္တာ
10.အလိုခ်င္ဆံုးစာအုပ္…................. မရွိ
11.အခုဖတ္ၿဖစ္ေနတဲ႔စာအုပ္…............ မရွိ(ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြကုန္သြားၿပီ..ရန္ကုန္ၿပန္မွဝယ္ရမွာ)
12.အၾကားခ်င္ဆံုးစကား................ ရန္ကုန္မွာဘဲၿပန္ေနၾကေတာ႔မယ္
13.အၿဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵ…............. မရွိ
14.အလိုခ်င္ဆံုးဆု…............... မရွိ
15.အသြားခ်င္ဆံုးေနရာ…............. အမိေၿမ
16.သြားၿဖစ္ေနတဲ႔ေနရာေတြ…............. သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္၊စူပါမားကတ္
17.အၾကည္႔ခ်င္ဆံုးရုပ္ရွင္….............. မရွိ
18.အေၿပာခ်င္ဆံုးစကား…................ အမွန္အတိုင္းေၿပာၾကပါ..အရွိအရွိအတိုင္းေပါ႔
19.အယံုၾကည္ဆံုးလူသား…................ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္
20.မယံုၾကည္ဆံုးအရာ….............. ေလာကမွာမယံုၾကည္စရာေတြကမ်ားလြန္းလို႔ မယံုၾကည္ဆံုးအရာရယ္လို႔ မရွိ
21.အမုန္းဆံုးအရာ…............... လိမ္ေၿပာတာ၊ေလွ်ာက္ေၿပာတာ၊မဟုတ္တာေတြကို အတင္းၾကီး
ဟုတ္သေယာင္ေၿဗာင္လိမ္တာ

22.အေသာက္ၿဖစ္ဆံုးအေအး…............. မရွိ
23.လတ္တေလာအထိေတြ႕ဆံုးအရာ…............... ကြန္႔ပ်ဴတာဂိမ္း
24. မေကာင္းတဲ႔က်န္းမာေရး….............. ေခါင္းမူးတာ၊အပူမခံႏိုင္တာ
25.အေကာင္းဆံုးအေဖာ္…................. သမီးနဲ႔သား
26.လက္ရွိအၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္း................. အိမ္ၿပန္ခ်င္တယ္..ဟူး… အေႏြးေထြးဆံုးအေမ႔အိမ္
27.အေၾကာက္ဆံုးအလုပ္…............... ရႈတ္ရႈတ္ယွက္ယွက္အလုပ္
28.တန္ဘိုးအထားဆံုးအရာ….............. မိသားစု
29.အေၾကာက္ဆံုးတိရိစာၦန္…............... မရွိ( အကုန္ေၾကာက္တာ၊ေၾကာင္ကလြဲလို႔)
30.ေတြ႕ၿဖစ္ေနတဲ႔ဘေလာ႔ဂါေတြ…............... ေတြ႕ၿဖစ္ေနတာမရွိပါ… ဗီယက္နမ္မွာ ဘေလာ႔ေရးေဖာ္မရွိပါ..
ေတြ႕ဖူးတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါေတြေတာ႔ရွိတယ္... သူတို႔ေတာ႔မသိဘူး..
ကိုယ္ကေတာ႔ တခါေတြ႕တာနဲ႔တင္ အရမ္းကိုခင္သြားတာ

31.အၿပင္သြားတိုင္းပါတဲ႔ပစၥည္း…............. အစံုထည္႔ထားတဲ႔ လက္ကိုင္အိတ္
32.စိတ္အညစ္ဆံုးအခ်ိန္…................. မရွိ
33.အေနခ်င္ဆံုးေနရာ…................ အမိေၿမ
34.ၾကားလိုက္မိတဲ႔ဟာသေလးတစ္ခု............... တစ္ခုမကဘူး… မဟုတ္တာေတြကို အဟုတ္လုပ္ေၿပာတာေတြ
ၾကားရသမွ် ကိုယ္႔အတြက္ဟာသ
35.ေပးခ်င္တဲ႔သတင္းတစ္ခု….............. ရန္ကုန္မွာမီးမွန္ေနၿပီတဲ႕
36.အေပ်ာ္ဆံုးၿဖစ္မဲ႔အခ်ိန္…............... မသိ

…………………………………………………………………………………………………………………………….
ဒါပါဘဲအေနာ္ေလးေရ… ေရးရမွာပ်င္းေနတုန္း ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေလး တဂ္တာေက်းဇူးပါညီမေလး…