ဗီယက္နမ္မွာ(၄)

(ရ)လ အရြယ္သမီးေလး



၂၀၀၂ခုႏွစ္ ႏွစ္လည္ပိုင္း အဲဒီတေခါက္ၿပန္လာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဗီယက္နမ္ဟာ ေတာ္ေတာ္တိုးတက္ေနပါၿပီ... မီတာနဲ႔ေမာင္းတဲ႔တကၠစီေတြလဲ ေနရာတိုင္းမွာရေနၿပီ.... အိမ္ကေနဖုန္းနဲ႔လွမ္းေခၚရံုနဲ႔ ၅မိနစ္၁၀မိနစ္အတြင္း အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္လာပါတယ္... လာရတဲ႔အတြက္လဲေပးစရာမလိုဘဲ ကိုယ္စဝင္ထိုင္တဲ႔ အခ်ိန္ကေနဘဲ မီတာစမွတ္ပါတယ္.... ႏိုင္ငံတကာ အဆင္႔မွီေဆးရံုေတြလဲ ရွိေနၿပီ....... ခါးပိုက္ႏိႈက္ေတြ ရွိေနေသးေပမဲ႔ အရင္ေလာက္ မမ်ားေတာ႔ဘူး..... စူပါမားကတ္ေတြလဲ မ်ားလာတယ္.... ၁၉၉၉ခုႏွစ္ ကထက္ အမ်ားၾကီးေနလို႔ေကာင္းလာတယ္.....
သမီးေလးက ေၿခာက္လေက်ာ္ရံုေလးရွိေသးတာမို႔ ခေလးသံုးပစၥည္းေတြ ေရာက္ၿပီးေနာက္တစ္ရက္မွာ အၿမန္ေၿပးဝယ္ရပါတယ္.... ခေလးကူထိန္းေပးမဲ႔ ခေလးထိန္းလဲ အၿမန္ရွာရပါတယ္... အၿပင္သြားတိုင္း ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ သမီးေလးကို သူမ်ားေတြ ေတာင္းေတာင္းခ်ီၾကလို႔ စိတ္ညစ္ရပါတယ္... ခေလးက ႏုနယ္တဲ႔ အရြယ္မို႔ ကိုယ္မရင္းႏွီး အေၾကာင္းမသိတဲ႔ သူေတြမွာ ေရာဂါတခုခုရွိၿပီး သမီးေလးကို ကူးမွာ စိုးရိမ္လို႔ပါ.....ေစ်းသြားတိုင္းလည္း သမီးေလးပါရင္ ေစ်းသည္ေတြက ခေလးကခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာဆိုၿပီး ဝယ္တာထက္ ပိုၿပီၤး အမ်ားၾကီးအပိုေပးၾကပါတယ္.... ေရာက္ခါစမွာ သမီးေလးက ပတ္ဝန္းက်င္အေၿပာင္းအလဲကို လက္မခံခ်င္ဘူးထင္ရဲ႕... မရပ္မနားငိုပါတယ္... ေမာရင္အိပ္သြားလိုက္... ဗိုက္ဆာရင္အစားစားလိုက္ ၿပီးရင္ၿပန္ငိုလိုက္နဲ႔.... သားဦးမို႔ အေတြ႕အၾကံဳ မရွိ္တဲ႔ က်မ တကယ္ကို အရူးတပိုင္း ၿဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္.... ခေလးငိုတိုင္း ေဆးရံုကိုေၿပးလြန္းလို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆးရံုကဆရာဝန္မေလးက သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ ေပးထားၿပီး တခုခုၿဖစ္ရင္ သူ႔ဆီ အရင္ဖုန္းဆက္ခိုင္းၿပီး ဘာၿဖစ္လဲ အရင္ေမးပါတယ္...လိုအပ္မွ ေဆးရံုကိုလာခိုင္းပါတယ္.... အဲဒီဆရာဝန္မေလးကို အခုအခ်ိန္ၿပန္မေတြ႕ရေတာ႔ေပမဲ႔ စဥ္းစားမိတိုင္း အရမ္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္.... တကယ္႔ေစတနာဆရာဝန္မေလးပါ....... သမီးေလးတဖက္နဲ႔ ဟိုခ်ီမင္းနဲ႔ ဟႏိြဳင္းကို တလတခါ အၿမဲသြားရတယ္... ခေလးရွိလာတဲ႔အခါ ဟိုခ်ီမင္းမွာေနရတာ ပိုအဆင္ေၿပပါတယ္... ဟႏိြဳင္းၿမိဳ႕ေလးက ေအးခ်မ္းေပမဲ႔ လိုခ်င္တဲ႔ ပစၥည္း ရွာဝယ္ရတာ အဆင္မေၿပေသးပါဘူး(၂၀၀၂ခုႏွစ္မွာပါ)..... ဟိုခ်ီမင္းမွာေတာ႔ အဲဒီအခ်ိန္ထဲက ႏိုင္ငံတကာ အဆင္႔မွီ စူပါမားကတ္ေတြ ရွိေနပါၿပီ.... အဲဒီႏွစ္ထဲမွာဘဲ ခင္မင္ခဲ႔ရတဲ႔ အခုခ်ိန္ထိ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာေတြလို ရင္းႏွီးသြားခဲ႔တဲ႔ သီသီ၊ဝါဝါ နဲ႔ မအဲတို႔ဟာ က်မအတြက္ ဟိုခ်ီမင္းအမွတ္တရေတြပါဘဲ...ေရၿခားေၿမၿခားမွာ ဆံုေတြ႔ခဲ႔ရၿပီး ေၿပာမနာဆိုမနာ တေယာက္ကိုတေယာက္ ေဖးေဖးမမနဲ႔ ခင္မင္ခဲ႔ၾကရတာေတြေၾကာင္႔ သူတို႔ကို က်မဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ပါဘူး.... အဲဒီကစလို႔ ဟိုခ်ီမင္းမွာ ၿမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ တအိမ္အိမ္မွာ အၿမဲစုၿပီး ၿမန္မာ အစားအစာ ေတြခ်က္စားၾကတာ အစဥ္အလာတခုလိုၿဖစ္သြားခဲ႔တာပါ......... ၿမန္မာတိုင္းေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး..... ၿမန္မာလို႔ေၿပာရမွာ ရွက္တဲ႔သူေတြလဲရွိပါတယ္... အဲလိုလူမ်ိဳးေတြကေတာ႔ က်မတို႔လို ကိုယ္႔အိတ္ကိုယ္စိုက္ၿပီး ၿမန္မာလိုက္စုတတ္သူေတြကို ေရွာင္ပါတယ္.......တခါတုန္းကလဲ က်မသူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ရန္ကုန္မွာမ်က္မွန္းတန္းထားသူတေယာက္ကို ဟိုခ်ီမင္းတေနရာမွာ ေတြ႔လိုက္ရလို႔ ဝမ္းသာအားရသြားႏႈတ္ဆက္တဲ႔ အခါ ဘာေတြလာေၿပာေနတာလဲ...နားမလည္ဘူးလို႔ English လိုၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္....... ေနာက္တခါ စားေသာက္ဆိုင္တခုမွာ က်မနဲ႔ တၿခားၿမန္မာ၃ေယာက္ ေန႔လည္စာစားေနတုန္း တၿခားဝိုင္းမွာထိုင္ေနတဲ႔ ၿမန္မာတေယာက္က သူ႔ေဘးကလူကို သူၿမန္မာၿဖစ္ေၾကာင္း က်မတို႔ကို မေၿပာၿပဘို႔မွာေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းမွာ ၿပန္သိရပါတယ္....... လြန္ခဲ႔တဲ႔၆လေလာက္တုန္းကလဲ က်မရဲ႕ခင္ပြန္းသည္က သူ႔ရံုးခန္းကိုအခုလာခဲ႔ဘို႔ မွာပါတယ္..... ဘာမွန္းမသိ ကမန္းကတန္း ထလိုက္သြားမိတယ္... ဟိုေရာက္ေတာ႔ သူ႔ဆီကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ တၿခားCompanyက လာေတြ႔တဲ႔သူက ၿမန္မာၿဖစ္ေနလို႔ က်မနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ပါ.... စကားေတြေၿပာရင္း ဖုန္းနံပါတ္လဲၾကတယ္... ေနာက္ၿမန္မာေတြဆံုမဲ႔ အစီအစဥ္ရွိရင္ လွမ္းဖုန္းဆက္မယ္လို႔ ေၿပာလိုက္တယ္... ေနာက္တပါတ္မွာ ၿမန္မာေတြဆံုမဲ႔ေနရာကို ဖုန္းဆက္ေၿပာေတာ႔ အဲဒီတေယာက္ ဖုန္းမကိုင္ပါဘူး.... တၿခားတေယာက္လာကိုင္ၿပီး မရွိဘူးလို႔ေၿပာပါတယ္... လာကိုင္တဲ႔သူေၿပာတာ ၿမန္မာသံေပါက္တဲ႔ Englishစကားသံနဲ႔ပါ.... က်မလဲ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို English လိုဘဲေၿပာၿပလိုက္ၿပီး သူၿပန္လာရင္ ဖုန္းၿပန္ဆက္ခိုင္းဘို႔ mesage ထားခဲ႔လိုက္တယ္... ခဏေနေတာ႔ ဖုန္းၿပန္ေခၚၿပီး မလာႏိုင္ေၾကာင္းေၿပာပါတယ္... က်မလဲေနာက္ပိုင္း မဆက္သြယ္ေတာ႔ဘဲ ၾကံဖန္ၿပီးေတာ႔ဘဲ နားလည္ေပးလိုက္ပါတယ္... အဲလိုၿမန္မာလို႔အသိမခံခ်င္သူေတြ ၿမန္မာအသိုင္းအဝိုင္းကို ေရွာင္ခ်င္သူေတြဟာ..... တေနေနရာရာမွာ ၿမန္မာမို႔လို႔ ဆိုးဆိုးရြားရြား အႏိွမ္ခံခဲ႔ရဘူးတာမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ ၿမန္မာအခ်င္းခ်င္းစိတ္နာစရာ ေတြၾကံဳခဲ႔ရတာမ်ိဳး တခုခုရွိခဲ႔လို႔ ေနမွာပါလို႔ ေၿဖေတြးေပးလိုက္ပါတယ္...... အေၾကာင္းအရာတိုင္းမွာသူ႔ reason နဲ႔သူေတာ႔ရွိၾကတာဘဲေလ.....
(ဆက္ရန္)