ေဖေဖ(သို႔မဟုတ္)က်မရဲ႕HERO

ဟိုတပတ္ကအိမ္ကိုဖုန္းဆက္ေတာ႔ေဖေဖနဲ႔စကားေတြေၿပာရင္း... ေၿပးေတြ႔ခ်င္စိတ္ေတြေပါက္ၿပီး.... မေတြ႔တာ၃ႏွစ္ၾကာၿပီၿဖစ္တဲ႔ေဖေဖ႔ပံုရိပ္ကိုစိတ္ထဲမွာၿမင္ေယာင္ၾကည္႔မိတယ္.... အသက္၆၁ႏွစ္ရိွၿပီၿဖစ္တဲ႔ေဖ႔ေဖ႔ရဲ႕က်န္းမာေရးကမေကာင္းလွဘူး... သားသမီး၆ေယာက္ကို လူလားေၿမာက္ေအာင္... ပညာေတြတတ္ေအာင္ လူတန္းေစ႔ေနႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ႔ရတဲ႔ေဖေဖတေယာက္ သားသမီးေတြ ပညာစံုၾကင္ယာစံုခ်ိန္မွာေတာ႔ ေၿခကုန္လက္ပန္းက်ၿပီး အထီးက်န္ ေနခဲ႔ရၿပီ.... ဒီႏွစ္ဒီဇဘၤာၿပန္လာဖို႔ကိုၾကိဳးစားမယ္လို႔ဘဲေၿပာႏိုင္တဲ႔ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ တကယ္အားမရဘူး....

ေဖေဖဟာတကယ္ေတာ႔က်မရဲ႕Heroပါ... သားသမီးေတြအတြက္အၿမဲဂုဏ္ယူခ်င္တတ္တဲ႔ေဖေဖဟာ... အလုပ္ဆင္းလို႔အိမ္ၿပန္လာရင္ေတာင္မနားဘဲနဲ႔ေက်ာင္းစာေတြၿပန္စစ္တတ္တာ... အဂၤလိပ္စကားကိုေၿပာရဲေအာင္ေလ႔က်င္႔ေပးခဲ႔တာေတြ... ကရင္စာေတြကိုသင္ေပးၿပီးေမာင္ႏွမေတြအကုန္လံုးကိုစာေမးပဲြစစ္သလိုၿပန္စစ္ၿပီး.. အေတာ္ဆံုးသူကိုဆုခ်ခဲ႔တာေတြ.... ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္းမွာလက္ေရးလွေအာင္ေလ႔က်င္႔ခိုင္းခဲ႔တာေတြကို သတိရမိတိုင္း... က်မတို႔ရဲ႕အနာဂါတ္ေတြလွပေအာင္ အပင္ပန္းခံခဲ႔တဲ႔အေဖ႔ကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္မိတယ္...

သားသမီးေတြကိုလဲေဖေဖက သူငယ္ခ်င္းလိုေပါင္းတတ္ေသးတယ္.... ဂစ္တာတီးကၽြမ္းက်င္တဲ႔ ေဖေဖဟာက်မတို႔ ႏွစ္သက္တဲ႔ ေခတ္ေပၚသီခ်င္းမွန္သမွ်ကိုတီးခတ္ေပးေသးတာ...(အဲဒီတုန္းကေမဆြိရဲ႕ ကိုကို႔ကို တို႔ ေမခလာရ႕ဲမေၿပာခ်င္လို႔ၾကည္႔ေနတာၾကာၿပီသိရဲ႕လားတို႔ေပါ႔)... စေနေန႔တိုင္းမွာလဲေနာက္တေန႔ ဘုရားေက်ာင္းမွာဆိုဘို႔ ခရစ္ယာန္ဓမၼေတးေတြေလ႔က်င္႔ေပးခဲ႔တာေတြလ ဲသတိရလြမ္းဆြတ္မိတယ္... Churchမွာဆိုက်မတို႔မိသားစုကိုစံၿပခရစ္ယာန္အိမ္ေထာင္အၿဖစ္သတ္မွတ္ထားၾကလို႔ မိသားစုရွစ္ေယာက္လံုး ဘုရားေက်ာင္းအတူတူသြားၾကတိုင္း ဂုဏ္ယူဝင္႔ၾကြားစြာနဲ႔ ေဖေဖ႔ေခါင္းေတြေမာ႔လို႔.... အလုပ္ထဲမွာအဆင္မေၿပတဲ႔အခါ သိပ္ပင္ပန္းလာတဲ႔အခါတိုင္း တခြက္တဖလားေသာက္ခ်င္တဲ႔ေဖေဖဟာ ေမေမ႔သေဘာက် အိမ္မွာဘဲခြက္ပုန္းခ်ရတဲ႔အခါတိုင္း က်မရယ္က်မရဲ႕အမရယ္ဟာ ေဖေဖ႔ကိုအလြတ္မေပးဘဲ သမီးတို႔လဲၿမည္းခ်င္တယ္လို႔ေၿပာတဲ႔အခါ ခြက္ေသးေသးေလးေတြထဲ အခ်ိဳရည္ေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ေရာေပးၿပီး အၿမည္းေတြေကၽြးတဲ႔ေဖေဖတေယာက္ စိတ္ညစ္ေၿပသြားလားမေၿပလားေတာ႔မသိ က်မတို႔ညီအမေတြကေတာ႔ အၿမည္းလုစားရတာေပ်ာ္လို႔မဆံုးဘူး... ေဖေဖလခထုတ္တဲ႔ေန႔ေတြဆို အစားအေသာက္ေကာင္းမက္တဲ႔ေဖေဖဟာ မိသားစုကိုအၿပင္ေခၚသြားၿပီးစားခ်င္တာေတြဝယ္ေကၽြးတတ္တယ္... အၿပင္ဆိုင္ေတြမွာဟန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔စားႏိုင္ဘို႔ က်မတို႔ကို တူကိုင္နည္း၊ဇြန္းခက္ရင္းကိုင္နည္းေတြကိုလဲ ငယ္ငယ္ထဲကသင္ေပးထားခဲ႔တယ္... ေမာင္ႏွမေတြၾကားထဲမွာလူေကာင္အေသးဆံုးၿဖစ္တဲ႔က်မကိုအရပ္ရွည္ေအာင္ အိမ္မ်က္ႏွာက်က္မွာ ဘားတန္းရိုက္ၿပီးခိုခိုင္းခဲ႔လို႔ အခုက်မအရပ္မရွည္ေပမဲ႔ ပုတယ္လို႔ေခၚလို႔မရတဲ႔၅ေပ၄လက္မဆိုတဲ႔အရပ္ေလးရွိခဲ႔ရတာေဖေဖ႔ေက်းဇူးေပါ႔... က်မတို႔ညီအမေတြကိုလဲေဖေဖကိုယ္တိုင္ဘဲေရကူးသင္ေပးခဲ႔ေသးတာ...

က်မေဖေဖ႔ေၾကာင္႔လူေတာတိုး လူဝင္ဆန္႔ခဲ႔တယ္... ေဖေဖ႔ေၾကာင္႔ဘုရားကိုသိခဲ႔ရတယ္... ေဖေဖ႔ေၾကာင္႔သူမ်ားေတြနဲ႔တန္းတူဘဲြ႔တခုရခဲ႔တယ္... ေဖေဖ႔ေၾကာင္႔အဆိုးအေကာင္းကိုခြဲၿခားသိရွိႏိုင္တဲ႔ဥာဏ္ပညာေတြရရွိခဲ႔တယ္... ေဖေဖ႔ရဲ႕ေက်းဇူးေတြက ခ်ေရးရင္ကုန္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး...

ဒါေပမဲ႔က်မဆိုးခဲ႔တယ္.... ေဖေဖခြင္႔လႊတ္တယ္ဆိုတာသိေပမဲ႔ေတြးမိတိုင္းေနာင္တရမိတယ္... အခ်စ္ကိုကိုးကြယ္ခဲ႔မိတဲ႔က်မ... ေဖေဖ႔ခံစားခ်က္ကိုဥေပကၡာၿပဳခဲ႔တယ္.... သူသေဘာမတူတဲ႔သူနဲ႔လက္မထပ္ေစခ်င္လို႔... စကားလံုးရင္႔ရင္႔ေတြသံုးၿပီးတားခဲ႔တဲ႔ေဖေဖ႔ကိုစိတ္နာ တဇြတ္ထိုးစိတ္နဲ႔ မဂၤလာပြဲကို ကိုယ္႔ဟာကိုယ္စီစဥ္ၿပီး ေဖေဖ႔ကိုအသိမေပးဘဲက်င္းပေနခ်ိန္မွာ... က်မဘာလုပ္လုပ္သိေနတဲ႔ေဖေဖက သူ႔သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အိမ္မွာသြားရင္ဖြင္႔ၿပီးမ်က္ရည္ေတြက်ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ေနာက္က်မွသိခဲ႔ရတယ္ က်မ ေနာင္တေတြရၿပီး အခ်ိန္ေတြကိုေနာက္ၿပန္ဆြဲၿပီး ၿပန္ၿပင္ခ်င္တာေတြၿပင္ခြင္႔ရခ်င္လိုက္တာ... တကယ္ဆို က်မေရြးခ်ယ္မႈမမွားဘူးဆိုတာကိုေဖေဖသိေအာင္ အခ်ိန္ယူနားခ်သင္႔ခဲ႔တာေပါ႔... သမီးေတြမဂၤလာေဆာင္တိုင္း ခရစ္ယာန္ထံုးစံအရ ကိုယ္႔သမီးကို သတို႕သားလက္ထဲလြဲေၿပာင္းေပးတဲ႔အေနနဲ႔ ဧည္႔ပရိသတ္ေတြအလည္မွာ သတို႔သားဆီကို သမီးနဲ႔လက္တဲြၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔တဲ႔အေဖဟာ က်မလက္ကိုတဲြၿပီးသူသေဘာက်တဲ႔သူရဲ႕လက္ထဲအပ္ဘို႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြဆံုးရႈံးခဲ႔ရတယ္... ဒါေပမဲ႔ခုခ်ိန္မွာက်မရဲ႕ခင္ပြန္းနဲ႔ေတြ႔တိုင္း စကားေတြေဖာင္ဖဲြ႔ေၿပာတတ္တဲ႔ေဖေဖတေယာက္ က်မကိုခြင္႔လႊတ္တယ္ဆိုတာက်မသိေနေပမဲ႔ဒီေနာင္တေတြကေပ်ာက္မသြားပါဘူး... က်မေၾကာင္႕မ်က္ရည္က်ခဲ႔ရတဲ႔ေဖေဖက က်မေငြလႊဲတာရလို႔ေက်းဇူးတင္တယ္ေၿပာတိုင္း က်မရင္ထဲမွာ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္... တကယ္ဆိုက်မဘက္က ေပးဆပ္ဘို႔အမ်ားၾကီးလိုအပ္ေနေသးတာေလ... အခုေဖေဖ႔အေၾကာင္းေရးရင္းနဲ႔ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါၿပီ... ဒီဇဘာၤအေရာက္ၿပန္ခဲ႔မယ္ေဖေဖ.... ႏိုင္ငံေရးအေၿခအေနေတြဘယ္လိုရိွရွိ၊ ဘာေရာဂါေတြဘယ္လိုဘဲၿဖစ္ေနၿဖစ္ေန သမီးဂရုမစိုက္ေတာ႔ပါဘူး... ေဖေဖေတြ႔ခ်င္တဲ႔ေဖေဖ႔ေၿမးေလးေတြကိုလက္ဆြဲၿပီးသမီးလာခဲ႔ပါ႔မယ္ေဖေဖ

ေဖေဖ႔ကိုခ်စ္တဲ႔ေဖေဖ႔သမီးဆိုး

ဖူးစာ(သို႔မဟုတ္)နံရိုး

က်မတို႔ဆယ္ေက်ာ္သယ္အရြယ္ေလာက္တုန္းက ညီအမေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးလိုလို ကိုယ္႔ဖူးစာရွင္ဘယ္သူၿဖစ္မလဲလို႔ အရမ္းသိခ်င္ၿပီး ၾကားဖူးသမွ်ေတြနဲ႔စမ္းသပ္ခဲ႔ၾကတယ္... အမ်ားစုကဖူးစာရွင္လို႔ေၿပာၾကတယ္... က်မတို႔ခရစ္ယာန္အသိုင္းအဝိုင္းမွာေတာ႔ နံရိုးပိုင္ရွင္လို႔ေၿပာၾကပါတယ္...အာဒံအတြက္လက္တြဲေဖာ္ကိုဘုရားသခင္ကဖန္ဆင္းေတာ႔ အာဒံရဲ႕ကိုယ္ထဲကေနနံရိုးတေခ်ာင္းကိုထုတ္ၿပီး ဧဝကိုဖန္ဆင္းခဲ႔လို႔ပါ... အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေၿပၾကရင္ ဖူးစာလြဲလို႔ သို႔မဟုတ္ နံရိုးလဲြလို႔ ဆိုၿပီးေၿပာၾကတာ ၾကားဖူးပါတယ္... ဖူးစာရွင္သိခ်င္လို႔စမ္းသပ္ၾကသူ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က မအိပ္ခင္ၾကက္ဥစားၿပီးေရမေသာက္ဘဲအိပ္တယ္တဲ႔... အိပ္မက္ထဲမွာဖူးစာရွင္ကေရလာတိုက္မယ္ဆိုဘဲ... တခ်ိဳ႕ကအပင္ေပၚကေၾကြတဲ႔ပန္းကိုေၿမမခခင္ေကာက္ၿပီးေခါင္းအံုးေအာက္ထားအိပ္ရင္ ဖူးစာရွင္ကိုအိပ္မက္မက္လိမ္႔မယ္တဲ႔... စမ္းသပ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး အိပ္မက္ထဲမွာတေယာက္ေယာက္ေတာ႔ေတြ႕ၾကတယ္... အၿပင္မွာအဲဒီသူနဲ႔တကယ္ေတြ႔ၿပီးလက္ထပ္ၿဖစ္လားမၿဖစ္လားေတာ႔က်မ မသိပါဘူး... က်မကေတာ႔ပန္္းပြင္႔ေလးနဲ႔စမ္းသပ္ဘူးပါတယ္... ဒါေပမဲ႔ဘယ္သူ႔ကိုမွအိပ္မက္ထဲမွာမေတြ႕ပါဘူး... ဘယ္ႏွစ္ခါစမ္းသပ္စမ္းသပ္ မေတြ႕ပါဘူး... တခါတခါစဥ္းစားမိတယ္... သူတို႔က်ေတြ႕ရၿပီးငါ႔က်မွဘာလို႔မေတြ႕ရပါလိမ္႔ အပ်ိဳၾကီးၿဖစ္မွာမို႔လို႔လားလို႔...

က်မအသက္၂၃ႏွစ္မွာ က်မသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔သူ ကိုက်မအလုပ္လုပ္တဲ႔ေနရာမွာ ဆံုစည္းခဲ႔ၿပီး ၂၅ႏွစ္ၿပည္႔ဘို႔ ၃လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အလိုမွာလက္ထပ္ခဲ႔ပါတယ္... အခုအိမ္ေထာင္သက္ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္မွဒီအေၾကာင္းၿပန္စဥ္းစားမိေတာ႔... ငယ္ငယ္ကဘာေၾကာင္႔အိမ္မက္ထဲမွာသူ႔ကိုမေတြ႔ခဲ႔ရတာလဲဆိုတဲ႔အေၿဖကို ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ဘဲၿပန္ေၿဖမိေတာ႔တယ္... သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔က တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဆံုစည္းႏိုင္မယ္မထင္ရတဲ႔ တေၿမစီကမို႔ ဖူးစာေရးနတ္က က်မရဲ႕အိပ္မက္ထဲသူ႔ကိုအခ်ိန္မီမပို႔ေပးႏိုင္ခဲ႔ဘူးရယ္လို႔ေလ....

မိသားစုအပန္းေၿဖခရီး

ခေလးေတြေက်ာင္းပိတ္တိုင္းက်မတို႔မိသားစု အလည္ခရီးထြက္ၾကပါတယ္... စကာၤပူနဲ႔ဘန္ေကာက္ကေတာ႔ အၿမဲသြားလည္ေနက်ေပါ႔... ဒါေပမဲ႔ ဒီႏွစ္ေတာ႔ swine flu ေၾကာက္လို႔ၿပည္တြင္းခရီးဘဲထြက္ဖို႔ဆံုးၿဖတ္ၿပီး မိသားစုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအနားယူႏိုင္ဘို႔ private beach ေလးရိွတဲ႔ Anoasis resort ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ႔ပါတယ္... ဟိုခ်ီမင္းၿမိဳ႕ကေနအဲဒီေနရာကိုေရာက္ဖို႔ ကားနဲ႔သြားရင္ ၁နာရီနဲ႔၄၅မိနစ္ဘဲၾကာမယ္လို႔ ေၿမပံုအညႊန္းမွာ ေရးထားေပမဲ႔ တကယ္တမ္းသြားတဲ႔အခါအိမ္ကေနၿမိဳ႕ၿပင္ေရာက္တဲ႔အထိကိုနာရီဝက္ေလာက္ကားေမာင္းရေတာ႔ စုစုေပါင္း ၾကာခ်ိန္က ၂နာရီခဲြေလာက္ရွိပါတယ္... ဒီခရီးစဥ္ကက်မအတြက္ တကယ္႔ကိုအပန္းေၿဖခရီးပါဘဲ... ခေလးေတြအတြက္ဟင္းခ်က္စရာမလိုတဲ႔အၿပင္ သူတို႔ကိုအိမ္မွာလို activities ေတြတခုၿပီးတခုမပ်င္းရေအာင္စီစဥ္စရာလဲမလိုပါဘူး... ဗိုက္ဆာတယ္ဆိုစားေသာက္ဆိုင္ေခၚသြားလိုက္တယ္ ေဆာ႔ခ်င္တယ္ဆိုခေလးကစားခန္းေလးဆီပို႔ေပးတယ္... အဲဒါၿပီးရင္ သူတို႔အေဖနဲ႔ေရကူးၾကတယ္... ညေနဆိုပင္လယ္ကမ္းေၿခမွာခရုထြက္ေကာက္ၾကတယ္...

သူတို႔အတြက္က အေပ်ာ္ခရီး က်မအတြက္ေတာ႔အပန္းေၿဖခရီးေပါ႔...

အခုေတာ႔အားရပါးရနားလို႔ဝသြားပါၿပီ... က်မ မရွိေပမဲ႔က်မဘေလာ႔ေလးဆီလာလည္သြားၾကတဲ႔ က်မရဲ႕ဘေလာ္ဂါေမာင္ႏွမမ်ားကိုအထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္... အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစရွင္...

Facebook ေကာင္းမႈ

ကိုးတန္းႏွစ္တုန္းကက်မမွာသိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရိွခဲ႔ဘူးတယ္... ဒါေပမဲ႔မိဘေတြရဲ႕တားၿမစ္ခ်က္ေၾကာင္႔က်မနဲ႔သူနဲ႔ေဝးခဲ႔ရတယ္... က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္သိပ္ခင္ခဲ႔ၾကပါတယ္... ၁၉၈၈ခုပညာသင္ႏွစ္အစပိုင္းဇြန္လနဲ႔ဇူလိုင္လဆန္းမွာက်မတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ခင္မင္ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ၾကပါတယ္... ဒါေပမဲ႔ဇူလိုင္ပထမပတ္လားဒုတိယပတ္လားေတာ႔ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ႔ဘူး က်မတို႔ေက်ာင္းသားေတြအခ်င္းခ်င္းလက္တို႔ၿပီး ေရႊတိဂံုေစတီမွာေဟာေၿပာပဲြရွိတဲ႔အေၾကာင္း ဘယ္ေန႔၊ဘယ္ေနရာမွာစုမဲ႔အေၾကာင္းသတင္းေတြတိတ္တိတ္ေလးလက္ဆင္႔ကမ္းၾကပါတယ္... က်မတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေက်ာင္းေၿပးၿပီးသြားဖို႔ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္... အဲဒီေန႔ေရႊတိဂံုေစတီကိုသြားၾကတဲ႔က်မတို႔ေက်ာင္းကအဖဲြ႕မွာမိန္းခေလးဆိုလို႔က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘဲပါပါတယ္... ေရႊတိဂံုေစတီကိုေရာက္ေတာ႔က်မသူငယ္ခ်င္းရဲ႕အစ္ကိုနဲ႔တိုးလို႔သူ႔ခမ်ာပတ္ေၿပးရပါေသးတယ္... က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာမွာေထာက္လွန္းေရးေတြမမွတ္မိေအာင္ပဝါေတြစည္းထားတာေတာင္မွ သူ႔အစ္ကိုကမွတ္မိတာအံ႔ေရာ... သိပ္မၾကာပါဘူးလံုထိန္းေတြေရာက္လာတာနဲ႔က်မတို႔ထဲကေကာင္ေလးေတြကက်မတို႔ကို အရင္လြတ္ေအာင္ထြက္ေၿပးခိုင္းပါတယ္... အဲဒီေန႔ကအဖမ္းမခံရ၊ေဘးမသီရန္မခဘဲအိမ္ၿပန္ေရာက္ပါတယ္... (ဖိနပ္ေတာ႔ဘယ္က်ြတ္က်န္ေနခဲ႔မွန္းမသိပါဘူး)...

ေနာက္ေန႔ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔က်မတို႔ရဲ႕နာမည္စာရင္းေတြကရံုးခန္းေရာက္ေနၿပီ...

က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုအတန္းေရွ႕ေခၚထုတ္ၿပီးဆရာမရိုက္ပါတယ္... ဒဏ္ေပးခံရတဲ႔အၿပင္ခြင္႔တိုင္စရာမလိုဘဲအိမ္မွာနားလိုက္ရပါတယ္... အိမ္မွာလဲေကာင္းေကာင္းမနားရပါဘူး... အေဖနဲ႔အေမကတလွည္႔စီမနားတမ္းဆူပါတယ္... အၿပင္လဲေပးမထြက္ပါဘူး... အေဖတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက စစ္တပ္နဲ႔ကရင္ေတြနဲ႔တိုက္ပြဲၿဖစ္ရင္ စစ္တပ္ကေတြ႔သမွ် ကရင္ေတြေထာင္ထဲမွာထားၿပီးႏွိပ္စက္တယ္တဲ႔၊အစားလဲမေကၽြးဘဲအငတ္ထားတယ္တဲ႔.... အေဖတို႔မွာဗိုက္ဆာလြန္းလို႔ငိုလိုက္ရတာတဲ႔ ေတာ္ေသးတာေပါ႔အေဖကက်မကိုအိမ္ထဲမွာေထာင္ခ်ထားေပမဲ႔အငတ္မထားလို႔... အတိုခ်ံဳးရရင္ၾသဂုတ္လမွာ(၈၊၈၊၈၈)တႏိုင္ငံံလံုးဆႏၵၿပၾကတဲ႔အထိ က်မမွာမလြတ္လပ္ခဲ႔ပါဘူး... တဝက္တၿပတ္ႏိုင္ငံေရးစိတ္ဓါတ္ေလးနဲ႔က်မ ဘယ္လိုမွမေအာင္႔ႏိုင္ေတာ႔ဘဲေရခ်ိဳးခန္းၿပတင္းေပါက္ကခုန္ခ်ၿပီး ခ်ီတက္ဆႏၵၿပတဲ႔ဆီေၿပးပါေတာ႔တယ္... ထင္တဲ႔အတိုင္းက်မသူငယ္ခ်င္းေလးကက်မကိုၾကိဳလို႔ေပါ႔.... အဲဒီေန႔ညေနအိမ္ၿပန္ရင္ဘယ္ေတာ႔မွၿပန္မထြက္ရမွန္းသိလို႔က်မသူငယ္ခ်င္းကသူ႔အိမ္လိုက္ခဲ႔ဘို႔ေခၚပါတယ္... ဒီလိုနဲ႔ဘဲစိတ္တူကိုယ္တူသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပိုလို႔ရင္းႏွီးခဲ႔ရပါတယ္...

ဒါေပမဲ႔မၾကာပါဘူး... အဆာငတ္ခံဆႏၵၿပေနတုန္းအစာအိမ္ေရာဂါရွိတဲ႔က်မရဲ႕က်န္းမာေရးအေၿခအေနေၾကာင္႔ အိမ္ၿပန္ခဲ႔ရပါတယ္... အဲဒီတုန္းကက်မသာက်န္းမာေရးေကာင္းခဲ႔ရင္ ႏိုင္ငံေရးကိုအဆံုးထိလုပ္ခဲ႔မိမယ္ထင္ရဲ႕... ဒီလိုနဲ႔ဘဲေက်ာင္းေတြအၾကာၾကီးပိတ္သြားပါတယ္... ေက်ာင္းေတြၿပန္ဖြင္႔ေတာ႔လဲအစိုးရိမ္ၾကီးလြန္းတဲ႔က်မရဲ႕မိဘေတြက စိတ္တူကိုယ္တူက်မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေလးကို မေပါင္းရဘူးလို႔အမိန္႔ထုတ္ပါတယ္.. က်မလဲမိဘအရိပ္ေအာက္မွာမွီခိုေနရေတာ႔မေက်မနပ္နဲ႔ဘဲမိဘစကားနားေထာင္ခဲ႔ရပါတယ္... ဆယ္တန္းႏွစ္မွာက်မတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အတန္းကဲြသြားတဲ႔ေနာက္ပိုင္းသိပ္မေတြ႕ၿဖစ္ေတာ႔ပါဘူး... ဒီလိုနဲ႔တခါတေလမွဘဲဆံုၿဖစ္ၾကပါေတာ႔တယ္... ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာၿပီးမွငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြ ၿပန္ေတြးၿဖစ္တဲ႔အခါ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေလးကိုအရမ္းသတိရမိပါတယ္... မႏွစ္ကFacebook မွာသူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြၿပန္ရွာလို႕ရတဲ႔အေၾကာင္းသတင္းရလို႔က်မသူ႔နာမည္ေလးအကြက္ထဲမွာ ထည္႔ၿပီးရွာတာမေတြ႕ပါဘူး... ဒါေပမဲ႔လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္လေလာက္က friend request တစ္ခုေရာက္လို႔ဖြင္႔ၾကည္႔မိေတာ႔အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေလး ၿဖစ္ေနလို႔က်မအရမ္းကိုေပ်ာ္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆက္သြယ္လိုက္တဲ႔အခါသူလဲဝမ္းသာအားရနဲ႔ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္စကားေတြအၾကာၾကီးေၿပာၾကပါတယ္...

အခု က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ အရင္လိုၿပန္ၿဖစ္ေနပါၿပီ... ရီၾကေမာၾက၊တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္စပ္စုၾကနဲ႔ေပါ႔.... ႏွစ္ေယာက္စလံုးကခေလးႏွစ္ေယာက္အေမေတြၿဖစ္ေနေပမဲ႔စကားအတူေၿပာေနၾကတဲ႔အခါ ဟိုတုန္းက၁၄၊၅ႏွစ္အရြယ္ေလးေတြလိုဘဲႏုပ်ိဳလို႔....

က်မရဲ႕Bloggerသူငယ္ခ်င္းေတြလဲငယ္ငယ္တုန္းကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ၿပန္လည္ဆံုဆည္းခ်င္တဲ႔ဆႏၵရိွခဲ႔ရင္ Facebook ကေနတဆင္႔ရွာၾကည္႔ၾကပါလို႔အၾကံေပးရင္း Facebook အေၾကာင္းအခမဲ႔ေၾကာ္ၿငာလိုက္ပါတယ္ရွင္။

Federerႏိုင္ၿပီ

မေန႔ညကအိပ္ရာဝင္ေနာက္က်တယ္...တင္းနစ္ဖိုင္နယ္ကိုၿပီးတဲ႔အထိၾကည္႔ခ်င္တာကိုး...ခင္ပြန္းသည္ကRoddickကိုအားေပးၿပီး က်မကFedererကိုအားေပးပါတယ္...အရင္ပဲြေတြသူရံႈးတုန္းကငိုတဲ႔ပံုကိုသတိရၿပီး သူမငိုရပါေစနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္...ၿပီးေတာ႔ပဲြတိုင္းမွာအၿမဲလိုက္ပါအားေပးတဲ႔သူ႔ရဲ႕လက္တဲြေဖာ္ေလးကိုလဲေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တယ္... ကိုယ္ဝန္ၾကီးနဲ႔ဝမ္းမနည္းေစခ်င္ဘူး... ဒီပဲြရဲ႕ရလာဒ္ဟာသူေမြးလာမဲ႔ခေလးေလးအတြက္ဘုရားေပးတဲ႔ဆုေလး ၿဖစ္ေစခ်င္တယ္... က်မဆုေတာင္းၿပည္႕ပါတယ္... အားကုန္သံုးၿပီးကစားတဲ႔Roddickကိုသူႏိုင္သြားပါတယ္...

Roddick ကစားတာပိုေကာင္းေနေပမဲ႔ ပံုမွန္အတိုင္းခံစစ္ကေနကစားသြားးတဲ႕ Federer ကေနာက္ဆံုး ၃ မိနစ္ေလးနဲ႔ကပ္ၿပီးအႏိုင္ရရိွသြားပါတယ္... Roddick အတြက္ေတာ႔စိတ္မေကာင္းပါဘူး... သူတကယ္ကိုအေကာင္းဆံုးကစားသြားခဲ႔တာပါ... Tennis မွာပူးတဲြဆုေပးတဲ႔အစဥ္အလာသာရိွခဲ႔ရင္သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလို႔စဥ္းစားမိတယ္.. ရံႈးတဲ႔သူကိုသနားလို႔..

အခုေတာ႔Federer တစ္ေယာက္ မႏွစ္ကလက္လႊတ္ခဲ႔ရတဲ႔ World No 1ေနရာကိုၿပန္လည္ရရိွသြားခဲ႔ပါၿပီ... ဒါ႔အၿပင္ Sampras ထက္ Grand Slam ဆုတစ္ခုအသာနဲ႔ Greatest player အၿဖစ္ သမိုင္းဝင္သြားခဲ႔ပါၿပီ.. အနာဂတ္မွာFederer တစ္ေယာက္ သူခ်စ္တဲ႔ဇနီး၊လာၿခင္းေကာင္းေသာသူ႔ရင္ေသြးေလးနဲ႔အတူေအာင္ၿမင္မႈေတြ ဒိထက္တိုးၿပီးရရိွႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္...

ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ႔မည္

ဒီခေလးေလးႏွစ္ေယာက္ကက်မသိတ္ၿမတ္ႏိုးရတဲ႔က်မရဲ႕အဖိုးတန္ရတနာေလးေတြေပါ႔....ဘာနဲ႔မွကိုမလဲႏိုင္ပါဘူးရွင္...သူတို႔ေလးေတြေၾကာင္႔က်မရဲ႕ဘဝအသက္ရွင္မႈကအဓိပါယ္ရွိေနတာပါ...အေပၚကပံုေလးကသူတို႔ေမာင္ႏွစ္မႏွစ္ေယာက္အိမ္ေနာက္ဘက္ၿခံထဲမွာေဆာ႔ေနတဲ႔ပံုပါ...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေနဖို႔က်မအၿမဲၾကိဳးစားပါတယ္..က်မငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔က်မတို႔မိဘေတြကက်မတို႔ ေပ်ာ္ေအာင္ၾကိဳးစားအားထုတ္စရာမလိုအပ္ခဲ႔ပါဘူး...ေမာင္ႏွစ္မေၿခာက္ေယာက္ရွိတဲ႔အတြက္အငယ္ကိုအၾကီးက တဆင္႔စီထိန္းရင္း ကစားနည္းမ်ိဳးစံုမရိုးေအာင္ကစားခဲ႔ၾကတာပါ...ကစားစရာေတြလည္းအထူးတလည္မလိုအပ္ခဲ႔ပါဘူး...အစ္ကိုအၾကီးဆံုးက တြန္းလွည္းေလးေတြကိုရာဘာဖိနပ္ေဟာင္း၊ဝါးလံုး၊သားေရကြင္းေတြနဲ႔ တီထြင္တတ္တယ္...အစ္မတစ္ေယာက္ကကတ္ထူစာရြက္နဲ႔အရုပ္မေလးေတြ အဝတ္ေတြလုပ္တတ္တယ္...က်န္တဲ႔အစ္မတစ္ေယာက္ကေပါက္ေပါက္ရွာရွာကစားနည္းေတြကိုဦးေဆာင္ကစားတတ္ပါတယ္...ေက်ာင္းပိတ္တဲ႔ေန႔ေတြဆိုက်မတို႔ဘယ္ေတာ႔မွမပ်င္းရပါဘူး...ခုေတာ႔က်မခေလးေတြလက္ထက္မွာက်မငယ္ငယ္ကလိုေမာင္ႏွစ္မအမ်ားၾကီးနဲ႔မေနရတဲ႔အၿပင္ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔လဲမေတြ႔ရဘဲႏိုင္ငံၿခားမွာေန ေနရတဲ႔အတြက္သူတို႔ကိုေပ်ာ္ေအာင္၊သူတို႔အရိပ္အေၿခကိုတခ်ိန္လံုးေစာင္႔ၾကည္႕ၿပီး လိုအပ္ခ်က္မရိွရေအာင္အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားပါတယ္...ေနာက္ထပ္ခေလးယူဘို႔လဲဘယ္လိုမွ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ...စားစရိတ္တတ္ႏိုင္ေပမဲ႔ပညာေရးစရိတ္မတတ္ႏိုင္လို႔ပါ...သူတို႔ရဲ႕က်န္းမာေရးကိုလဲအရမ္းဂရုစိုက္ရပါတယ္...ဖုန္းဆက္ေခၚတိုင္းလာေပးႏိုင္တဲ႔ ဗီယက္နမ္ဆရာဝန္မတစ္ေယာက္နဲ႔သိထားလို႔ေတာ္ေသးရဲ႕...ေက်ာင္းထားေတာ႔လဲစိတ္ထဲတထင္႔ထင္႔နဲ႔ထားရတာပါ...သမီးေလးကိုေက်ာင္းစ ထားတုန္းကဆိုသားဦးအရူးဆိုတဲ႔အတိုင္းက်မမွာအရူးမၾကီးလိုပါဘဲ...အတန္းထဲမွာငိုေနတဲ႔သမီးေလးကိုအၿပင္ကေနေခ်ာင္းၾကည္႔ၿပီးအိမ္မၿပန္ဘဲထိုင္ငိုေနလို႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးနဲ႔တၿခားအတန္းကဆရာမေတြက်မကို ဝိုင္းေခ်ာ႔ၾကရတာကိုသိထားတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ခုထိသတိရတိုင္းေၿပာၿပီးရီေနၾကတုန္း...

က်မလဲအခုမွရွက္ရေကာင္းမွန္းသိၿပီး သားအလွည္႔က်အဲဒီေက်ာင္းမွာမထားေတာ႔ပါဘူး..ေက်ာင္းကေကာင္းပါတယ္...ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ရွက္လို႔ပါ..အခုေတာ႔သမီးေလးလဲေက်ာင္းေပ်ာ္၊သားေလးလဲေက်ာင္းမွာေနသားက်ေနပါၿပီ...ေနာက္တပတ္ဆိုခေလးေတြေက်ာင္းပိတ္ၿပီ...ႏွစ္လလံုးလံုးသူတို႔ေလးေတြ က်မမ်က္ေစ႔ေအာက္မွာဘဲရွိေနမွာမို႔က်မအရမ္းေပ်ာ္ေနပါတယ္...သူတို႔ေလးေတြကိုဘယ္ေနရာေတြလိုက္ပို႔ေပးရမလဲ၊ သူတို႔ေလးေတြနဲ႔ဘယ္လိုေဆာ႔ေပးရမလဲ၊ သူတို႔ေပ်ာ္ေအာင္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ...စဥ္းစားေနရပါၿပီ...သူတို႔ေလးေတြနဲ႔အခ်ိန္ၿပည္႔ ေနေပးရေတာ႔မွာမို႔ အရင္လိုဘေလာ႔ေတြသိပ္မလည္ၿဖစ္ေတာ႔ရင္ ဘေလာ႔ေမာင္ႏွစ္မမ်ားနားလည္ေပးၾကပါေနာ္...