ေမာင္(ယုခ်စ္ခဲ႔ေသာ)

ဒီေန႔ရာသီဥတုက အေတာ္သာယာေနသည္။ ေနမပူမိုးမရြာ ေအးခ်မ္းတဲ႔ေန႔လည္ခင္းမို႔ က်ဴရွင္အၿပီး အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ၿပန္ရတာ အခါတိုင္းေန႔ေတြထက္ ပိုလို႔စိတ္ထဲဘဝင္က်ေနမိသည္။တစ္ေယာက္ထဲေအးခ်မ္းစြာလမ္းေလွ်ာက္လာရင္း မၾကာခင္ခ်စ္ရေသာ ေမာင္တို႔အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ႔မည္မို႔ ရင္ခုန္သံေတြၿမန္လာသလိုခံစားမိသည္။သူ႔အိမ္ေရွ႕အုတ္ခံုေလးမွာ ထိုင္ေစာင္႔ေနေသာ ေမာင္႔ကိုၿမင္ေတာ႔ ေလွ်ာက္လက္စယုေၿခလွမ္းေတြ ကရင္ခုန္သံစည္းခ်က္ေတြႏွင္႔အတူ ပိုလို႔ၿမန္ဆန္လာမိသည္။ ယုကိုေတြ႕ေတာ႔ေမာင္ကထိုင္ေနရာမွထလာၿပီး ယုလက္ထဲကက်ဴရွင္စာအုပ္ေတြလွမ္းယူလိုက္သည္။

“ယုပင္ပန္းလာလား… ဟိုေရွ႕ကအေအးဆိုင္ေလးမွာ တခုခုထိုင္ေသာက္ၾကရေအာင္..ၿပီးမွယုကိုေမာင္အိမ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေနာ္”

“အင္း…ေမာင္႔သေဘာ”

က်ဴရွင္အၿပန္တိုင္းေမာင္ႏွင္႔အတူထိုင္ေသာက္ေနက်အေအးဆိုင္ေလးရဲ႕ေထာင္႔ဝိုင္းေလးမွာေနရာယူၿပီး အေအးထိုင္ေသာက္ရင္းစကားေတြထိုင္ေၿပာၾကသည္…. စကားေတြေၿပာၾကသည္ဆိုေသာ္လည္း တကယ္တမ္းက ယုကသာေၿပာၿပီး ေမာင္ကနားေထာင္သူၿဖစ္သည္…. ယုကက်ဴရွင္ကသူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း အိမ္ကအေၾကာင္းေတြ တရစပ္ေၿပာၿပေနေပမဲ႔ ေမာင္ကထံုးစံအတိုင္း ယုေၿပာသမွ်ကိုေငးေမာနားေထာင္ေနေလ႔ရွိသည္…. ေမာင္ေၿပာၿပီဆိုလွ်င္လည္း ယုဆံပင္ရွည္ရွည္ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေလးေတြကို သူသိပ္သေဘာက်ေၾကာင္း၊ ယုလက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြကခ်စ္စရာေကာင္းေၾကာင္း၊ ယုလမ္းေလွ်ာက္ပံုေလးေတြက ႏြဲ႕လ်စြာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေၾကာင္းႏွင္႔ ယုရဲ႕မိန္းမပီသေသာ အလွအပမ်ားအေၾကာင္းသာၿဖစ္သည္… သမီးရီးစားသက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုး ယုလက္ကေလးေတြကို ကိုင္ၾကည္႔ယံုမွအပ ဘာမွအခြင္႔အေရးမယူ ေတာင္းဆိုမႈေတြမရွိေသာ ေမာင္႔ရဲ႕တန္ဘိုးထားၿမတ္ႏိုးမႈေတြအတြက္ ယုဝမ္းသာၾကည္ႏူးရပါသည္…

အေအးေသာက္လို႔ၿပီးခ်ိန္ စကားေတြလည္းေၿပာလို႔ဝတဲ႔အခါ ေမာင္ကယုကို အခါတိုင္းေန႔ေတြလိုဘဲ အိမ္လိုက္ပို႔ေပးခဲ႔ပါသည္….အခါတိုင္းထက္စကားေတြနဲေနေသာေမာင္႔ကို ေမာင္ေနမေကာင္းဘူးလားေမးမိေတာ႔ ေကာင္းပါတယ္လို႔သာေၿဖရင္းေမာင္တိတ္ဆိတ္ေနခဲ႔သည္….

အခါတိုင္းလည္း ေမာင္ကစကားနဲသူမို႔ ယုလည္းဆက္မေမးၿဖစ္ေတာ႔ဘဲ ေမာင္ႏွင္႔အတူ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္စြာ လမ္းအတူဆက္ေလွ်ာက္ရင္း အိမ္နားသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေမာင္႔ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါသည္…

“ယုအိမ္နားေရာက္ၿပီ…ေမာင္ၿပန္ေတာ႔ေနာ္… စေနေန႔က်ဴရွင္အၿပန္က်ရင္ေမာင္႔အိမ္ေရွ႕မွာေစာင္႔ေနေနာ္”

…….

ေမာင္႔ဆီကတုန္႔ၿပန္သံထြက္မလာခဲ႔

“ေမာင္…ယုေမးတာေၿဖေလကြာ… ေမာင္မအားရင္လဲ ေနာက္ေန႔မွေတြ႕တာေပါ႔”

“အင္း… ေမာင္ၿပန္ေတာ႔မယ္ေနာ္”

ေၿပာၿပီးၿပီးခ်င္းေမာင္လွည္႔ၿပန္သြားခဲ႔သည္… ယုစိတ္ထဲေမာင္ဒီေန႔ဘာမ်ားၿဖစ္ေနပါလိမ္႔လို႔ အေတြးဝင္မိသည္..

အိမ္ေရာက္တဲ႔အထိ စိတ္ထဲမတင္မက်ႏွင္႔ ေမာင္တခုခုေတာ႔ၿဖစ္ေနတယ္လို႔ ေတြးရင္း စေနေန႔အၿမန္ေရာက္ပါေစလို႔သာ ဆုေတာင္းမိသည္….

ယုေမွ်ာ္လင္႔ထားေသာစေနေန႔ေရာက္လာခဲ႔ျပီ။ က်ဴရွင္ျပန္ခ်ိန္တိုင္းခ်စ္ရေသာေမာင္႔ကိုေတြ႕ခ်င္စိတ္ေတြကခါတိုင္းထက္ပိုလို႔ျပင္းျပေနခဲ႔သည္။အရင္တပတ္စေနေန႔က ခါတိုင္းထက္ထူးျခားစြာတိတ္ဆိတ္ေနခဲ႔ေသာေမာင္႔ အေျခအေနမွန္ကိုသိခ်င္ေနခဲ႔သည္။ေမာင္တို႔ျခံေရွ႕ေရာက္ေတာ႔ခါတိုင္းလိုေမာင္ရွိမေနခဲ႔။

ဘာလုပ္ရမွန္းမသိစြာ ေမာင္တို႔ျခံေရွ႕မွာ ခဏတာရပ္ေနမိခဲ႔သည္။ ေမာင္တို႔အိမ္ကလူေတြႏွင္႔ယုမသိသလို ဘယ္သူ႔ကိုမွလဲမျမင္ဖူးခဲ႔ပါ။ ျခံေရွ႕ကလူေခၚေခါင္းေလာင္းေလးတီးျပီး ေမးလိုက္ဖို႔အထိလဲ ယုမွာသတိၱမရွိ။

ဒီအတိုင္းလမ္းေလွ်ာက္လာရင္း အိမ္ကိုျပန္ေရာက္တဲ႔အထိ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔ မကပ္ခ်င္ေတာ႔။ ေမာင္႔ကိုေတြ႕ခ်င္စိတ္၊ ေမာင္႔အေၾကာင္းသိခ်င္စိတ္ေတြသာ ျပင္းျပလွ်က္ ဘာကိုမွစိတ္ပါလက္ပါမလုပ္ခ်င္ေတာ႔။

တပတ္ျပီးတပတ္ကုန္ဆံုးသြားေသာ္လည္း ေမာင္ကေတာ႔ ေမာင္တို႔ျခံေရွ႕အုတ္ခံုေလးမွာ ယုကိုထိုင္ေစာင္႔မေနခဲ႔။ ယုကသာက်ဴရွင္ျပီးခ်ိန္တိုင္း ေမာင္မ်ားေစာင္႔ေနမလားဆိုေသာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ႏွင္႔ ေမာင္တို႔ျခံေရွ႕ေရာက္ေရာက္သြားခဲ႔သည္။

တခုေသာစေနေန႔ က်ဴရွင္ျပန္ခ်ိန္မွာေတာ႔ ယုေမွ်ာ္လင္႔ထားေသာေမာင္မဟုတ္ဘဲ ေမာင္တို႔အိမ္ကျခံေစာင္႔ဟုယူဆရသူတစ္ေယာက္ကို ယုေတြ႕ခဲ႔ရသည္။ ျခံထဲကကားတစင္းထြက္သြားအျပီး ျခံတံခါးပိတ္ရန္ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

“ဦးေလး၊ ခဏေလးေနပါဦး၊ ေမးစရာရွိလို႔ပါ”

ထိုဦးေလးၾကီးက သူတခါမွမေတြ႕ဘူးေသာယုကို အံ႕ၾသစြာၾကည္႕လွ်က္ဘာေမးမလို႔လဲခေလးမဟုဆိုကာ

တံခါးမပိတ္ေသးဘဲ လွမ္းေျပာတာမို႔ ယုအားတက္သြားျပီး ဒီအိမ္က သူရိန္ဆိုတဲ႔ေကာင္ေလးေနမေကာင္းဘူးလားဟင္၊မေတြ႕တာၾကာလို႔ပါ ဟုေမးမိေတာ႔ ဦးေလးၾကီးမ်က္ႏွာပ်က္သြားတာယုသတိထားမိသည္။

သူရိန္ဆိုတဲ႔ခေလးက သူ႔အေဖနဲ႔စကားမ်ားျပီးအိမ္ကထြက္သြားတာၾကာျပီခေလးမရဲ႕… ဦးေလးအလုပ္ေတြရွိေသးလို႔ အိမ္ထဲျပန္ဝင္ေတာ႔မယ္ ဆိုကာ ျခံထဲျပန္ဝင္သြားခဲ႔သည္။

ယုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင္႔ ျခံေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနခဲ႔မိသည္။ ဒါဆို ေမာင္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ၊ ယုနဲ႔ေမာင္နဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ထပ္ေတြ႕ရေတာ႔မွာလဲ၊ ေမာင္ယုဆီဘာလို႔မဆက္သြယ္တာလဲ၊

အေတြးမ်ားစြာေခါင္းထဲမွာရႈတ္ေထြးလွ်က္မ်က္ရည္မ်ားကတားစီးမရစြာ ပါးျပင္ေပၚဆင္းသက္လာၾကသည္။

ယုေမာင္႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာေမာင္သိသားနဲ႔ကြယ္… ဘာေၾကာင္႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ယုကိုေတာ႔ တနည္းနည္းနဲ႔ဆက္သြယ္ခဲ႔သင္႔တာေပါ႔… ေမာင္႔ကိုေမ႔ပစ္လိုက္ရမွာလား… ေမာင္နဲ႔ျပန္ေတြ႕ရမဲ႔အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္လင္႔ေစာင္႔စားေနရမွာလား.. ဘာကိုဆံုးျဖတ္ရမလဲ ယုအေျဖရွာမရ…

………………………………………………………………………………………………………………

ေမာင္႔ကိုလြမ္းဆြတ္တမ္းတရင္း ယုစက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုသာ အသက္ရွင္ေနမိေတာ႔သည္.. လုပ္စရာရွိတာေတြကို အခ်ိန္ဇယားတစ္ခုႏွင္႔လုပ္ရင္း အျပံဳးအရယ္မဲ႔ကာ ေငးငိုင္ေနတတ္ေသာယုကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အားမလိုအားမရျဖစ္ကာ ေမာင္႔ကိုေမ႔ပစ္လိုက္ဖို႔တိုက္တြန္းၾကသည္… ယုဘာမွမတုန္႔ျပန္ျဖစ္ခဲ႔…

တစ္ေန႔မွာသူငယ္ခ်င္းမ်ားက စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္သူ႔တို႔ေဈ းဝယ္ထြက္ရာလိုက္ခဲ႔ဘို႔ အတင္းဆြဲေခၚၾကတာမို႔ ယုသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔အတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဈ းသို႔ေရာက္ခဲ႔သည္… စေနေန႔မို႔ လူအမ်ားၾကီးနွင္႔ ရႈတ္ယွက္ခတ္ေနေသာေဈ းထဲတြင္ ယုေခါင္းေတြေနာက္က်ိလာခဲ႔သည္။ သူငယ္ခ်င္းထဲမွႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေခါင္းထဲမွာဖုန္ေတြဝင္ေနျပီ.. ေခါင္းဝင္ေလွ်ာ္ၾကမလားဟု အေဖာ္စပ္ေသာအခါ ယုအလြယ္တကူေခါင္းျငိမ္႕ျပရင္း သူတို႔ႏွင္႔အတူ ဆံပင္ညွပ္၊ေခါင္းေလွ်ာ္၊အလွျပဳျပင္ေသာ ဆိုင္ေလးထဲသို႔လိုက္ဝင္ခဲ႔မိသည္… ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ထဲမွာလည္းလူက်ေနသျဖင္႔ ယုအလွည္႕ေရာက္ဖို႔ အၾကာၾကီးေစာင္႔ေနခဲ႔ရသည္။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္အန္တီၾကီးက ဘာမွေဇာတကမတက္ဘဲ ျငိမ္သက္စြာေစာင္႔ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကိုသာ အရင္ဝင္ခိုင္းေသာယုကို အားနာလာဟန္ျဖင္႔ သမီးကေခါင္းေလွ်ာ္ရံုဘဲဆိုရင္ အန္တီ႔မွာ အလုပ္သင္ခေလးတစ္ေယာက္ေတာ႔အားေနတယ္… သမီးသူနဲ႔ဘဲေလွ်ာ္မလားဟုေမးေသာအခါ ယုေခါင္းသာျငိမ္႕ျပလိုက္မိသည္…

အန္တီၾကီးက သူသူေရ .. ဒီမွာအလုပ္မ်ားေနလို႔ တစ္ေယာက္ကိုေခါင္းလာေလွ်ာ္ေပးပါလားဟုလွမ္းေခၚေသာအခါ ဆိုင္အေပၚထပ္ထပ္ခိုးေပၚက ျဖည္းျဖည္းဆင္းလာသူကို ယုလွမ္းၾကည္႕မိလိုက္သည္။

“ဟင္”

 အံ႕ၾသျခင္းႏွင္႔အတူ အသက္ရႈရပ္သြားသလိုခံစားရျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ေခြက်သြားေတာ႔သည္….

…………………………………………………………………………………………………………………

သူငယ္ငယ္ေလးထဲက မိန္းခေလးျဖစ္ခ်င္စိတ္ေလးရွိေနခဲ႔တာ… အေဖျဖစ္သူကစည္းကမ္းတင္းက်ပ္လြန္းလို႔ သာေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္လိုေနလာခဲ႔ရေပမဲ႔ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္လိုဘဲေနခ်င္ခဲ႔တာေလ… အေဖလုပ္သူရဲ႕စကားကိုနားေထာင္ခ်င္လို႔ သူ႔စိတ္ကိုခ်ိဳးႏွိမ္ျပီးေနလာခဲ႔ရွာပါတယ္… အန္တီနဲ႔ကေဆြမ်ိဳးမကင္းေတာ႔ သားအဖေတြ ကေတာက္ကဆက္ျဖစ္တိုင္း သိေနျမင္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆင္းရဲရတာ…အန္တီ႔ကိုလဲရင္ဖြင္႔ရွာတယ္….သူက ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ႔ေသးတယ္တဲ႔… ဒါေပမဲ႔ ေကာင္မေလးနဲ႔ေတြ႕တိုင္း ေကာင္မေလးကိုအားက်ျပီး မိန္းခေလးလိုေနခ်င္စိတ္ေတြကပိုျပင္းျပလာခဲ႔တာနဲ႔ ေကာင္မေလးနဲ႔မေတြ႕ေတာ႔ဘဲေနခဲ႔လိုက္ေတာ႔တယ္တဲ႔… အေဖမၾကိဳက္မွန္းသိလို႔ မိန္းခေလးအဝတ္အစားအသံုးအေဆာင္ေတြကို ဖြက္ထားျပီး အေဖမရွိခ်ိန္ေတြမွ အခန္းေအာင္းျပီးဝတ္ဆင္ေလ႔ရွိတာကို အေဖမိသြားတဲ႔တေန႔ အၾကီးအက်ယ္ေဒါသေတြထြက္ျပီး အိမ္ေပၚကႏွင္ခ်လိုက္တာတဲ႔…အေဖျဖစ္သူသာ ႏူးႏူးညံ႕ညံ႕ကိုင္တြယ္ခဲ႔ရင္ ဒီလိုျဖစ္လာပါ႔မလားလို႔ အန္တီတခါတေလေတြးမိတယ္… ခုေတာ႔ ခေလးကိုသနားလို႔သာ အန္တီကအလုပ္သင္သေဘာမ်ိဳးဆိုင္မွာေခၚထားတာ… သူ႔အေဖကအန္တီ႔ကိုေတာင္စကားမေျပာေတာ႔ဘူးေလ..

ဆိုင္ရွင္အန္တီၾကီးေျပာျပေသာစကားေတြကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ပုခံုးကိုမွီထားရက္ကေန နားေထာင္ေနမိေသာယုတစ္ေယာက္ ျငိမ္သက္စြာနားေထာင္ရင္း မ်က္ရည္ေတြက်ေနမိသည္။

ယုနဲ႔ေမာင္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းကတကယ္ကိုျပီးဆံုးသြားခဲ႔ျပီ…ေလွခါးေပၚမွႏြဲ႕လ်စြာျဖည္းျဖည္းေလးဆင္းလာေသာ ေမာင္႔ပံုရိပ္က မ်က္ဝန္းထဲကမထြက္… ေျခသည္းနီဆိုးထားတဲ႔ေမာင္႔ေျခဖ်ားေလးကိုမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေျခဖ်ားေလးလို႔သာ ယုထင္ခဲ႔တာ… ေျခမ်က္စိဖံုးေအာင္လံုခ်ည္ဝတ္ထားတာေလးနဲ႔ညာဘက္ကိုဖံုးဝတ္ထားတာကယုနဲ႔အတူတူမို႔ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည္႕ခ်င္စိတ္နဲ႔မ်က္ႏွာမလႊဲေစာင္႔ၾကည္႕မိခဲ႔တာ…ေမာင္႔မ်က္ႏွာကိုေတြ႕လိုက္ရတဲ႔အခါ ဘာဆက္ျဖစ္ခဲ႔လဲ ယုမွတ္ကိုမမွတ္မိေတာ႔… သူငယ္ခ်င္းကေျပာေတာ႔ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ထဲကေနေမာင္ထြက္ေျပးသြားတယ္တဲ႔…

တကယ္ေတာ႔ေမာင္ထြက္ေျပးသြားခဲ႔တာဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ထဲကမွမဟုတ္တာ… ယုႏွလံုးသားထဲကေနေမာင္ထြက္ေျပးသြားခဲ႔တာ….

ေမာင္႔ကိုေမွ်ာ္လင္႔လို႔မရေတာ႔ဘူးဆိုတာကို နာက်င္စြာနဲ႔ုလက္ခံလိုက္ပါျပီေမာင္…

ေမာင္ေပ်ာ္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းရင္း ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ေမာင္လို႔တိုးတိုးေလးေခၚလိုက္ပါရေစ”ေမာင္”

Rose of Sharon